Nederlands gebruik ik alleen op die zeldzame momenten dat ik communiceer met het land van herkomst. Jullie moeten mij vergeven voor eventuele taalfouten. Het is altijd even wennen als ik omschakel, na een tijdje gaat het weer ietsjes beter. Uiteraard maak ik die omschakeling met liefde, ik zou mijn familie niet durven vragen mijn blog in een andere taal dan "de moerstaal" te moeten lezen.
Vandaag heb ik, op deze prachtige zaterdag die werd gekenmerkt door een strak blauwe hemel met middagtemperaturen van 14 graden, met studiegenoten en lokale bewoners van de wijk Manhattan Valley (UpperWestSide) gebrainstormd over de toekomst van hun wijk. Ik heb me op deze middag verheugd. Gewoon praten, vol goede moed begon ik aan deze middag.
Wij zaten rond een tafel, 9 buurtbewoners en 1 student. Praten en nog eens praten over wat de sterke en zwakke punten zijn van de wijk. Vaststellen welke thema's het meest urgent zijn om aan te pakken. Gevoel krijgen voor wat de gemoederen bezig houdt. Visies voor de toekomst opstellen. Strategieen bepalen over hoe wij die visies tot een realiteit kunnen maken. Bepalen welke actoren en stakeholders een rol kunnen spelen bij het realiseren van die visies. Bovenal was het een intens zware middag. De buurtbewoners zijn zeer geinformeerd en betrokken; ze zijn uiterst gepassioneerd over de toekomst van hun wijk. Ze weten precies wat er gedaan moet worden. Als planoloog leg je je oor te luisteren op zo'n middag. Hun zijn immers de experts, wij slechts de "Facilitators". Daar zat ik dus, in een zaal in een seniorenresidentie aan West 106 Street, met een dozijn donuts en een jerrycan koffie van Dunkin' op onze tafel, pratend met de locals over hun wijk. Teambuilding is easy, just add donuts! Het was productiviteit ten top. Ik ben echt van de wijkbewoners gaan houden, het zijn me een stel aparte figuren, die Manhattannites, maar ze zijn echt superbezorgd over hun wijk en hebben (net als ik) energie teveel als het gaat om het doen van voorstellen om de zooi te verbeteren! Je kunt je voorstellen dat het gekakel deed denken aan een kippenhok.
Verder ga ik morgen naar een practicum. Van 11 uur 's morgens tot de avond valt ben ik in het computerlab te vinden, waar ik onder begeleiding aan opdrachten werk. Zware, mathematisch-getinte opdrachten over de toepassing van diverse wiskundige modellen op het voorspellen van de bevolkingsgroei van een county in Upstate New York. Leuk is anders, maar dat hoort er ook bij! Je kunt niet alleen maar eindeloos blijven praten; cijfers produceren is ook een kunst. "Weekend" is een woord dat niet in mijn vocabulaire voorkomt!
Maar ook op mijn stage blijft het feest. Ik heb naast onderzoek taken nu ook een ontwerp taak. Ik tover bouwtekeningen (geproduceerd met autocad) om in levendige sfeerimpressies over hoe de infrastructuur er uit zal komen te zien, dat zegt immers meer dan een bouwtekening. Zie hier het resultaat.
Van dit:
Naar dit:
Daarnaast had ik ook een uurtje vrij de afgelopen week om mijn nieuwe favoriete hobby te beoefenen, te weten: doelloos ronddwalen in The City. Want er valt zo veel te zien, deze stad is en blijft een lust voor het oog. Soms moet ik mezelf er even aan herinneren dat ik nu gewoon in fucking New York City woon. Beter dan dat kan je het als stadsplanner in spé niet krijgen!
Zo, dat was mijn "iets uitgebreidere update". Ik ga nu eerst eens even langs bij Der Schwarze Koelner. De beste man is vandaag jarig, en daar ga ik het glas Hefeweizen op heffen met studiegenoot Alex Sommer en de kroegbaas himself!
Cheers!
Ronald
Geen opmerkingen:
Een reactie posten