Dutchies fly under the radar

Howdy,

afgelopen weekend was ik op het verjaardagsfeest van een studiegenote.
De dame, die maarliefst tweeëndertig werd, had veel vriendinnen van haar uitgenodigd.
In een bar met de pretentieuze naam "Night of Joy" in Williamsburg vonden de festiviteiten plaats.
Haar beste vriendin bleek speciaal voor de gelegenheid over gekomen te zijn vanuit Amsterdam. Ik was onmiddellijk geïntrigeerd toen mijn studiegenote zei, "have you met my other Dutch friend?", waarop een introductie volgde.
De betreffende Dutchie heeft jarenlang in de V.S. gewoond, ze is op jonge leeftijd naar de V.S. verhuisd met haar ouders. Ze is in Atlanta opgegroeid, en tevens naar de middelbare school gegaan, waar ze mijn studiegenote heeft leren kennen.
Ze is sinds haar 20e inmiddels weer in Nederland woonachtig, alhoewel ze daarna nog eenmaal voor twee jaar in Brooklyn heeft gewoond.

Uiteraard was het prachtig om expat-ervaringen uit te wisselen met een mede Neder-Amerikaan (alhoewel zij technisch gezien net als ik een greencard heeft). Een waar feest der herkenning! Ze merkte op dat ze het gevoel heeft, alsof iedereen die naar Brooklyn verhuist, daar echt voor kiest. Ze willen echt daar zijn, en voelen zich echt in hun element, aldus de Amsterdamse Neder-Amerikaan. Dat klopt wel, vond ik, je verhuist er immers niet zomaar naartoe. Bovendien is Brooklyn gewoon zo vreselijk cool, het is moeilijk om er (vergeef mij voor mijn pretentieuze toon) niet van overtuigd te raken dat je in het Center of the Universe woont.
Ze sprak vrijwel accentloos Engels, iets wat ik inmiddels ook wel onder de knie begin te krijgen. "Dutchies fly under the radar", zei een Amerikaanse studiegenoot van me over onze taalvaardigheid! Inderdaad zijn Nederlanders toch wel erg goed in het overnemen van een Amerikaans accent, en zodoende ga je nagenoeg volledig op in de mensenmassa, zonder veel aandacht naar jezelf toe te trekken (zoals andere niet-native speakers dat soms wel doen).
Verder worstelt ook zij met het "waar hoor ik thuis" vraagstuk. Altijd als ze naar de V.S. komt voor een vakantie (iets wat ze nog altijd jaarlijks doet, haar familie woont namelijk nog in de V.S.), heeft ze wel het gevoel dat ze er wel weer zou kunnen wonen. Vice versa heb ik dat gevoel ook als ik op bezoek ben bij mijn familie in Nederland.

Zovaak komt het niet voor dat ik de gelegenheid krijg om met andere expats wat ervaringen uit te wisselen. Het was dan ook een waar feest der herkenning!