Bekentenissen van een Expat

Waarde lezers,

ik verontschuldig me voor de langdurige radiostilte op deze blog. Ik geef mijn (onlangs afgeronde) scriptie de schuld van mijn absentie op deze website. Het vergde de nodige tijd en moeite om geboorte te geven aan mijn 137 pagina's tellende publicatie.

Het einde van mijn studie nadert, en over precies twee weken ben ik weer terug in Nederland. Om precies te zijn, verhuis ik naar Amsterdam. Dat is, voor iemand die enige tijd in de stad der steden heeft doorgebracht, uiteraard een logische keuze. Voor een internationaal-georienteerd persoon zoals mijzelf, is het feitelijk de enige stad in Nederland waar ik mezelf nog zie wonen. De rest van Nederland is gewoon niet cospomolitan genoeg; Amsterdam is de meest wereldse stad van Nederland. Na een periode in New York terug keren naar een andere stad, is net als van een koude kermis thuiskomen. Amsterdam heeft als globale stad wel wat weg van de charme van een wereldstad, iets wat ik zeer op prijs stel.

Al met al dus een mooi moment om even stil te staan bij tijd die ik in New York heb doorgebracht.
Alhoewel ik het hier spoedig voor gezien houdt, ben ik toch erg dankbaar voor het feit dat ik de gelegenheid heb gehad, deze stad te ervaren. Wat mij betreft tellen vakanties niet mee; als je een stad of een land echt wilt ervaren, dan is er maar één manier om dat de doen, en dat is er een tijdje wonen. Toeristje spelen is veels te burgerlijk, daar waag ik me niet aan.

New York. Waar kan ik beginnen mijn ervaringen hier te omschrijven. Als er ook maar één stad is, die te vergelijken valt met het Rome ten tijde van het Romeinse rijk, dat is het wel het hedendaagse New York. Het is niets minder dan een modern day Rome, het centrum van het ons hedendaagse universum, anno 2011. Het feit dat de Verenigde Naties in New York zijn gevestigd, geeft al aan dat New York de hoofstad is van een geglobaliseerde wereld. Hier kom je mensen van over de hele wereld tegen. Onder mijn New Yorkse vrienden zijn dan ook alle continenten vertegenwoordigd. Naast Amerikanen heb ik hier vrienden wonen die uit landen als Mexico, Colombia, Engeland, Zweden, Duitsland, Frankrijk, Griekenland, Libanon, Iran, de Filipijnen, Nieuw-Zeeland, en (uiteraard) Nederland komen. Alle wegen lijden naar New York! Dit maakt het dan ook dat ik mezelf een echte wereldburger voel, nu ik hier een tijdje heb gewoond.

Een andere reden waarom ik naar New York wou komen, is het feit dat deze stad voor een stadsplanner als mijzelf natuurlijk uiterst interesant is. Steden komen in allerlei soorten en maten, maar New York spant toch echt de kroon, wat stedenbouw betreft. Hoe groter de stad, hoe groter de ruimtelijke complexiteit. New York is een waar kunstwerk van het grootst mogelijke formaat. Het is een ode aan het menselijk kunnen; nergens ter wereld heeft de mens zijn eigen omgeving dusdanig naar zijn eigen hand gezet als in New York. Het is de triomf van de stedenbouwkunde over de natuur. Het is een waar monument aan waar mensen, als zij zich gezamenlijk inspannen, collectief tot in staat zijn. Het is een stad die alle andere steden het nakijken geeft, en een stad die stadsplanners en stedenbouwkundigen wereldwijd inspireert. New York zet de standaard voor andere steden; wat er elders ook gebeurt, of wat men elders probeert te bouwen, men heeft het al jaren geleden gedaan en gebouwd in New York. Deze stad is traditioneel andere steden een stapje voor geweest wat de stedenbouw betreft. Dit maakte het voor mij dan ook een logische stap om naar New York te komen voor mijn studie in de City and Regional Planning. In de woorden van een studiegenoot van me, "People do things bigger and better in New York". Nu ik heb bezien hoe New York in elkaar zit, kan ik met die kennis mijn steentje bijdragen aan de stedenbouw van plaatsen elders.


Nu mijn tijd hier erop zit, kan ik terug kijken op een ware verrijking. Veel van mijn Nederlandse vrienden zijn redelijk geschoqueerd, toen ik ze vertelde dat ik weer terug kom naar Nederland. Het bleek namelijk, dat men de illusie had dat ik naar New York was vertrokken om daar voor goed te blijven. Wel nu, niets is minder waar! Zoals ik hierboven beschreven heb, is het wonen in New York een hele ervaring; sterker nog, het was iets wat ik absoluut moest doen, ik ondervond een zekere aantrekkingskracht nadat ik deze stad voor de eerste keer had bezocht in Juni 2009. Als stadsplanner kun je je immers nauwelijks een interessantere woonplaats voorstelen (!). Hoe dan ook, ik heb het nu gedaan, en ik kijk terug op een puike ervaring. Ik ken deze stad door en door, ik heb er niet minder dan twee jaar gewoond. Gaanderweg heb ik echter geconstateerd dat het New Yorkse leven niet voor mij is weggelegd. Want, laten we eerlijk wezen, het valt niet mee om in zo'n grote stad te wonen. Het valt me zwaar om het toe te geven, maar zelfs voor een urbanofiel zoals mij, is het stadsleven in een megastad zo af en toe net even wat teveel. Ik heb de afgelopen tijd namelijk ontdekt dat ik een vrij lage tolerantie heb voor de volgende zaken:

• sirenes (de hele tijd)
• afgaande autoalarmen (idem)
• toeterende auto's en taxi's (idem)
• lawaai van vrachtauto's die twee straten verderop langs komen denderen
• een belabberde luchtkwaliteit (als ik hier op de weg fiets, heb ik het gevoel dat ik constant uitlaatgassen inadem)
• de stank in de metro (het ruikt alsof het hele metrosysteem één groot toilet is!)
• de stank op straat (die vuilniszakken die je overal op de stoep ziet komen de luchtkwaliteit niet bepaald ten goede, om nog maar te zwijgen over dat zwerfvuil overal)
• de vuile, hopeloos verouderde, lawaaiige metrostations, waar ratten met elkaar vechten om een verdwaald stukje chips
• de huur (te hoog)
• het feit dat je als afgestudeerde planoloog je je eigen apartement niet kunt veroorloven omdat dat te duur is
• het feit dat je tot je 40e levensjaar min of meer met huisgenoten moet wonen omdat de huur hier zo hoog is
• de massa's mensen overal (serieus, ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst kon pinnen bij een pinautomaat, zonder dat ik minstends 15 minuten moest wachten omdat er een rij van 13 mensen voor mij stond)
• de massa's mensen in koffie tenten (hoe triest is het, als je altijd "achter aan in de rij moet aanschuiven", als je gewoon even snel een bakkie pleur wilt scoren? doorgaans bedraagd de wachttijd in koffie tenten zo'n 5 minuten, maar het is niet ongebruikelijk als je dertig minuten moet wachten voordat je geholpen kunt worden in de meer geraffineerde koffie tenten)

Jullie begrijpen me nu wel, denk ik. Ik heb een goede periode gehad, maar het New Yorkse stadsleven is niet voor mij weggelegd. Even goede vrienden. Ik had een jongensdroom, en ik heb hem waargemaakt. Ik wou in New York wonen, en nu weet ik hoe het is. Ik hoef er niet langer te wonen, want ik weet precies hoe dat zal zijn. In feite heb ik dat al gedaan, dus ik heb niet echt de behoefte om hier langer te blijven wonen, omdat ik het New Yorkse leven al ken, ik heb het al ondervonden (been there, done that!). Ik ben dan ook een behoorlijke ervaring rijker. En daar is het mij om te doen. Terugkijkend kan ik zeggen dat ik jong was, en dat ik iets heel graag wou doen. Nu kan ik terug kijken, en ben ik content met de gedachte dat ik datgeen heb gedaan, wat ik het allerliefste wou. Dat het niet voor een lange termijn voorbestemd was, had ik nooit kunnen voorzien; echter, ik heb er nu vrede mee. Nu weet ik tenminste dat dat zo is. Als ik nooit die stap had gezet, was ik me het wellicht altijd blijven afvragen. En dat lijkt mij een vreselijk scenario. Want, niets lijkt mij erger dan spijt hebben van die dingen die je nooit hebt gedaan.

Concluderend het volgende. Ik zal altijd een zwak voor deze stad blijven houden. Het blijf de stad der steden. Het blijft het centrum van het universum. Er zal altijd van alles te doen en te zien zijn hier in New York. Ik zal altijd terug keren naar deze stad, als bezoeker, om mijn studiegenoten te zien en om naar de kunst musea te gaan. Maar, voorlopig neem ik met liefde afstand van het bruisende stadsleven van deze metropool, en ruil in New York in voor het provinciale Amsterdam. Het is nou eenmaal niet voor mij weggelegd om in New York te wonen, en ik heb daar vrede mee. Ik vondt het nogal daper van mijzelf dat ik in m'n eentje naar New York verhuisde in 2010. Minstens net zo moeilijk, is het toegeven dat ik niet in New York kan blijven. Dat is een hele constatering. Ik vindt het een meer noemenswaardige prestatie, dat ik het lef heb toe te geven dat New York niet voor mij is weggelegd, dan dat het verhuizen naar New York in eerste instantie was.
Even goede vrienden.

-Ronald

"Fixie"

Een week geleden, heb ik mijn oude fiets ingeruild voor een nieuwe.

Om precies te zijn, heb ik mijn oude fiets voor een goede prijs weten te verkopen.
Vervolgens heb ik een nieuwe fiets aangeschaft.

Niet dat er wat mis was met mijn oude fiets. Verre van!
Soms ben je gewoon aan wat anders toe. Mijn oude fiets had nl. 21 versnellingen, en ik was dat continue geschakel gewoon beu. Gewoon een simpele, doch stijlvolle fiets zonder versnellingen. Oftewel, een fixed wheel, liefkozend ook wel fixie genoemd! Dat is wat ik zocht. Het valt immers best mee qua heuvels hier in Brooklyn, dus ik heb die versnellingen niet echt nodig. Bovendien was mijn oude fiets een model van het jaar 2010. Er zijn sindsdien behoorlijk wat ontwikkelingen geweest op het gebied van de fiets vormgeving. Mijn nieuwe fiets is sinds, je raad het, vorige week op de markt en is zodoende het "nieuwste van het nieuwste".
Zie hier mijn nieuwste aanwinst!

Foto's

Waarde lezers,

de afgelopen zomer heb ik behoorlijk wat Nederlands bezoek gehad hier in New York. In de afgelopen maanden kwamen er maarliefst vijf vrienden/familieleden hier langs.Het geval wil nu dat twee van hen vandaag toevallig allebei hun foto's met mij hebben gedeeld. Uiteraard deel ik ze meteen met jullie via deze blog, want zoals bekend blijf ik een liefhebber van fotografie.
Allereerst kreeg ik bezoek van Niels, een oud-student van de Universiteit Utrecht die in 2008 net als ik als uitwisselingsstudent aan de University of Florida te gast was. Ik gaf hem een korte rondleiding door de stad, en toonde hem een paar van mijn favoriete bezienswaardigheden van New York.

Niels en ik gingen een paar dagen naar Boston. We hebben flink wat platen gemaakt met onze camera's. Hierbij enkele foto's die Niels met zijn toestel heeft gemaakt.

Boston blijft toch wel echt één van mijn favoriete steden in de VS. Aankomende vrijdag vertrek ik weer voor twee dagen naar Boston. De stad blijft me trekken.

Niels en ik waren ook in de hoofdstad des lands, Washington D.C. We deden er een aantal monumentale gebouwen aan!

De afgelopen week was Suzanne te gast. Nouja, te gast. Ze verbleef in een hostel in Chelsea. Maar we gingen wel een paar keer uit 's avonds. Overdag heb ik immers genoeg bezigheden, en aangezien mijn stage en scriptie erg veel tijd vergen, zag ik helaas geen gelegenheid om haar de stad te laten zien. 

Het is altijd lachen als er bekenden langs komen! 

Zoekende naar de balans

Waarde lezers,

't is alweer enige tijd geleden, dat ik m'n laatste blog hier heb geplaatst.

Ik vindt het, nu ik hier circa 1 jaar, 8 maanden, en twee weken heb gewoond, een mooi moment om eens even na te denken over hoe ik New York City nou heb ervaren als woonplaats. Goed, het is nog wat vroeg, maar ik denk dat ik de balans al wel kan opmaken.

Allereerst: ik ben absoluut geen New Yorker. Verre van. Ik identificeer me niet met "New York". Een mega stad van meer dan 8 miljoen mensen voelt voor mij te onpersoonlijk aan. Liever houdt ik het lokaal; d.w.z. dat ik mezelf liever als een "Brooklynite" beschouw, een inwoner van Brooklyn dus. Dit stadsdeel herbergt circa 2.6 miljoen van de 8.2 miljoen inwoners van de gemeente New York (dat is al heel wat dus). Zodoende is het het grootste stadsdeel van New York; de meeste mensen die in de gemeente New York City wonen, wonen in Brooklyn. In veel opzichten is Brooklyn dan ook het "echte" New York. Omgekeerd trek ik mij van de andere stadsdelen vrij weinig aan. Zo kom ik bijna nooit in de Bronx, Queens, of Staten Island. Manhattan doe ik af en toe aan, maar alleen als ik een goede reden heb. Doorgaans vermijdt ik dat eiland als de pest. Teveel toeristen, en zakenlui. Niet bepaald het type mensen waaronder ik me op m'n gemak voel. Brooklyn, daarentegen, herbergt vooral studenten, en andere artistieke jongelui. In Brooklyn zijn de mensen verder veel minder oppervlakkig dan in Manhattan, men zegt waar het op staat. In Brooklyn kun je ook nog gewoon een biertje bestellen voor 3 dollar, waar je er in Manhattan al gauw 8 dollar voor moet neerleggen.

Over het algemeen denk ik niet dat New York voor mij is weggelegd. Ik stoor me ongelooflijk aan de voortdurend afgaande alarmsystemen van de auto's die continu afgaan omdat er weer eens ergens in een auto wordt ingebroken; de sirenes die voortdurend voorbij komen; de ijscoman met zijn irriterende deuntjes;  het lawaai dat nog ver van de daadwerkelijke bouwwerkzaamheden te horen is; en het voortdurende getoeter van alle auto's en taxichauffeurs hier. Dat haalt me het bloed onder de nagels vandaan. Soms is het stadsleven gewoon te overweldigend. Zeker in hartje New York.

En dan heb ik het nog geen eens over de luchtkwaliteit gehad. Al die auto's vervuilen de lucht enorm met al die uitlaatgassen. Daarnaast heb je nog de straatverkopers die rustig hun hotdogs bruin staan de bakken op de stoep; het fenomeen heeft enorme rookwolken tot gevolg. Niet voor niets sterven er per jaar 3000 New Yorkers aan astma. De luchtkwaliteit in deze stad laat veel te wensen over.

Wat mij nog het meest irriteerd, zijn de automobilisten hier. Als fietser moet je constant hun mogelijke fouten incalculeren. Het is niet zo dat automobilisten rekening houden met fietsers; dat is eerder andersom. Als fietser voel ik me dan ook voortdurend alsof ik mijn leven op het spel zet door te gaan fietsen.

Al met al wil ik toch zeker niet te negatief overkomen, maar als Nederlander heb ik er nou eenmaal een handje van om overal over te gaan lopen klagen. Alle nadelen die aan het leven in New York kleven, zijn vooral van toepassing op Manhattan. In Brooklyn gaat het er allemaal een stukje rustiger aan toe. De lucht is net even wat schoner, de straten zijn net even wat minder druk, en er is behoorlijk minder lawaai te horen. Het leven in Brooklyn is een stuk "leefbaarder". Daarnaast wonen veel van mijn vrienden hier. Ik heb ook mijn stageplek hier, wat wellicht vooruitzichten biedt op vast werk. Maar, bovenal, stel ik de unieke instelling van de Brooklynites toch wel erg op prijs. De mensen in Brooklyn zijn over het algemeen kritisch, nuchter, en creatief. Dat is lang niet op alle New Yorkers van toepassing. Brooklynites zijn ook bovengemiddeld actief in de creatieve sector; Brooklyn is niet voor niets een wereldwijd epicentrum van architectuurbureaus, mode ontwerpers, meubelontwerpers, kunstenaars, muziekanten, en ga zo maar verder. Er heerst hier gewoon een erg sterke creatieve "spirit". Alhoewel New York voor de buitenwacht vooral bekend staat als financieel centrum (denk maar even aan wall street), is het toch een veelzijdige stad die voor elk wat wils heeft. Uiteindelijk heb ik er ook mijn thuishaven gevonden, in Brooklyn.

Al met al weet ik niet zeker of ik hier kan blijven wonen na mijn afstuderen. Ik hou zielsveel van Brooklyn, maar het stadsleven wordt me zo langzamerhand wat teveel.  Ik heb dan ook besloten me, in mijn zoektocht naar een baan, vooral te richten op banen in andere steden; steden die wat kleiner zijn. Ik noem een Seattle, een Portland, een San Francisco. Ja, ik houd er de ambitie op na om naar de westkust van de V.S. te vertrekken.  Maargoed, al mocht het kantoor waarop ik stage loop over de brug komen, dan ben ik er spoedig bij. Ik zou maar al te graag bij hun in dienst gaan. Het is zeker geen straf om in Brooklyn te wonen. Ik kan nog wel een paar jaar mee in deze stad. Maar meer dan een paar jaar moet het dan ook niet worden.


-rw

fietsen delen. etc.

waarde lezers, vandaag was een bijzondere dag voor ons new yorkers. de gemeente kondigde aan, dat het de komende maanden zal werken aan een bike-share systeem. dat systeem houdt in, dat er in de lente 600 fiets-stations in de stad zullen verschijnen, met een totaal van 10.000 fietsen. feitelijk zullen er 600 fietsstations verschijnen in deze stad, waar leden een fiets kunnen ophalen, om vervolgens deze fiets weer in een ander station achter te laten; een station aan het andere uiteinde van hun rit, wel te verstaan. je kunt je opgeven om van dit systeem gebruik te maken. lidmaatschap kost honderd dollar per jaar, minder dan een maandelijkse metro-pas. je haalt je lidmaatschapskaart door een gleuf, en je kunt een fiets mee nemen. en dan begint je reis. en die fiets kun je vervolgens weer achterlaten ergens in de buurt van jouw bestemming, in de 600 stations die deze stad zal hebben. stations zullen overal in manhattan en in bepaalde delen van brooklyn te vinden zijn. uiteraard moet er nog wel het 1 en het ander gebeuren voordat het zover is. er moet bepaald worden waar die fietsstations gebouwd gaan worden. hoe ze eruit gaan zien, en hoeveel fietsen er per station beschikbaar zullen zijn. je raad het al: mijn bureau, waar ik stage loop, is geselecteerd om die taak aan te snijden. samen met een tweetal ingenieursbureaus werken wij de komende maanden aan de implementatie van deze ambitie. er is dus nog volop werk te verrichten voordat het zover is! deze klus brengt behoorlijk wat "centen" in het "laatje" van mijn werkgever. de beste man heeft dan ook al aangekondigd dat er wellicht binnekort een contract voor mij klaar ligt. aan mij is dan ook de taak toebedeeld om te bezien of ik daadwerkelijk bij dit bureau in dienst wil blijven, en of ik mezelf met de planning van dit systeem wil bezig houden. nu ben ik de minste niet, heb ik al te kennen gegeven dat ik mezelf aanbevolen houdt voor dergelijke werkzaamheden. alhoewel ik, open als ik ben, eerlijk moet toegeven dat het vooruitzicht om naar nederland terug te keren, geen kwaad vooruitzicht is; is de kans aanwezig dat ik in new york blijf om hier te werken aan dit bike-share systeem. een gegeven paard kijk je niet in de mond. men mag al lang dankbaar wezen dat er een dergelijke kans klaar ligt. kijk vooral deze video van een zekere persconferentie die vanmiddag plaatsvond in new york. ik was erbij: -rw

Ohne Fahrrad

Was geht ab? Vorige week maandag was zowaar het achterwiel (zeg ik dat correct?) van mijn fiets gestolen. Dat was behoorlijk balen. Ik heb mijn fiets naar een fietsenmaker moeten dragen. Dat betekende dat ik met mijn frame, al lopende, niet minder dan vijftien minuten op sleeptouw moest. Goed, uiteindelijk kwam ik uit bij B's Bicycles in de wijk Greenpoint... Dat is een extreem gave fietsenmaker. De dienstverlening is er uiterst exceptioneel. De lui daar zijn erg vriendelijk, en tevens erg bekwame fietsenmakers. Ik kan me geen betere fietsenmaker wensen! Ik moest een nieuw achterwiel laten installeren. Daar hoorde ook een nieuwe band bij. Tegelijkertijd heb ik mijn ouwe, opgebruikte ketting laten vervangen, en de remmen laten bijwerken. Het grapje heeft me maarliefst tweehonderd-en-negen dollars gekost. Gelukkig toonde mijn stageplaats begrip voor het voorval. Mijn baas verbaasde mij nogal toen hij me honderd dollar gaf om m'n fiets te laten maken. Dat scheelt toch behoorlijk in de kosten! Al met al heb ik m'n fiets, toen ik eenmaal de bijdrage van mijn baas had ontvangen, maar naar de fietsenmaker gebracht om hem te laten maken. Vanavond heb ik de fiets, die er weer als van te voren uit zag, weer opgehaald. Niets is toch zo fijn als je eigen fiets weer terug te hebben. Ik kan mijn geluk niet op. De metro, die wordt je al gauw zat, kan ik je vertellen. Ik heb liever mijn eigen, individuele vervoer. Ride on.

hoogwaardig bezoek!

waarde lezers, het was goed raak vanavond. ik was nog maar nauwelijks een week terug in new york, of er was al weer nederlands bezoek aanwezig! zoals altijd, waardeer ik het ten zeerste wanneer nederlanders de moeite nemen om mijn nieuwe woonplaats te bezoeken. het blijft tenslotte toch een stukje erkenning; men zou namelijk niet de moeite nemen om helemaal naar new york af te reizen als het niet 1 van de gaafste steden van de wereld is. en, aangezien het zo'n gave stad is, is de zes-uur durende vliegreis slechts een kleine op-offering die je moet maken alvorens je het genoegen hebt om hier rond te dwalen. ik bedoel, wie wil new york nou niet verkennen? ik heb er alle begrip voor als mensen hier naartoe komen; sterker nog, ik raad iedereen aan om eens een bezoekje te brengen aan deze prachtige stad. bovenal gaat het mij om het gezelschap van mijn landgenoten. in mijn dagelijks leven ga ik uitsluitend om met amerikanen; om precies te zijn, ben ik 90% van mijn tijd bezig met studie en stage; de rest van de tijd besteed ik aan het daten (blijft leuk) of anders aan het uitgaan met mijn studiegenoten. als ik ook maar een momentje vrij heb, ga ik al gauw de hort op met een 1 of andere dame van het pratt institute of zo; daarnaast ben ik er ook altijd voor in om met maten een pilsje te pakken. maar nederlands gezelschap; dat blijft toch vrij uniek. zelden heb ik het genoegen om hier in het nederlands te babbelen. dat blijft erg grappig, want mijn nederlands is niet meer wat het geweest is!! daarnaast mis ik ook echt de nuchtere, heldere, en scherpe blik van de nederlanders. men noemt zaken bij de naam; er worden "onder nederlanders" nergens doekjes om gebonden. je zegt waar het op staat. op klare taal kun je altijd wel rekenen. dat is in amerika wel anders; men formuleert alles op een erg diplomatieke manier, het is belangrijker om positief op iemand over te komen; aan realistisch zijn hecht men weinig waarde. zolang je je gesprekspartner maar niet kwetst, is een leugentje om bestwil de normaalste zaak van de wereld. ik begrijp dan ook waarom sommige nederlanders amerikanen als oppervlakkig beschouwen. het gaat hier allemaal om de buitenkant, maar diepgang is af en toe ook wel erg ver te zoeken. dat geef zelfs ik toe, en ik ben me toch een amerika-liefhebber waar je "U" tegen zegt! mijn nicht gaby en haar man dennis waren hier in new york. om precies te zijn, waren zij hier voor 3 dagen. het beste koppel reisde dit afgelopen decennium maarliefst 19 keer af naar amerika. petje af, hoor. dat bewijst zeker dat het hier om amerika-liefhebbers gaat! deze mensen houden wellicht zelfs nog meer van amerika dan mij. uiteraard blijf ik zelf ook een groot amerika-fan; ik moet helaas opbiechten dat ik na 3 jaar hier te hebben gewoond, ook de nadelen van amerika goed ken. er zijn toch dingen die je minder snel mee krijgt als toerist. soms moet je gewoon ergens naartoe verhuizen om te ondervinden dat jouw ideale land ook maar gewoon een land is. er bestaat niet zoiets als het perfecte land. uiteindelijk zijn amerikanen, net zoals nederlanders, ook maar gewoon mensen. mensen die vroeg opstaan om naar hun werk te gaan. mensen die om 10 uur 's morgens hun koffiepauze nemen. mensen die in het weekend graag naar sport kijken. tsja, uiteindelijk blijft het dagelijks leven ook maar gewoon het dagelijks leven. het maakt niet uit of je je in de verenigde staten of in nederland bevindt; iedereen moet werken en iedereen staat vroeg op. wat dat betreft is het leven overal het zelfde. -rw

Fratsen

Waarde lezers, de eerste week van het nieuwe semester zit er alweer op. Afgelopen donderdag had ik het eerste college van 1 van de 2 vakken die ik thans volg; GIS. Dat staat voor: "geografische informatie systemen". Je maakt met behulp van computerapplicaties kaarten. Feitelijk wordt het gebruikt om ruimtelijke data te visualiseren. Jullie kunnen er dus vanuit gaan dat er de komende tijd veel kaarten voorbij zullen komen op deze blog. Tijdens het college van donderdag avond, trof ik wederom een aardige studiegenote die ik lange tijd niet meer gezien had. Ik kon haast niet anders doen, dan haar mee uit te vragen. Soms floept een dergelijke uitnodiging er gewoon uit! Voor ik het wist zei ik, "would you join me for a drink?". Gezellig deden we 1 van de leukere bar-restaurants van de wijk Bedford Stuyvesant aan. Tot in de kleine uurtjes werd er gelachen! Ik stond behoorlijk te kijken van hoe aangeschoten we waren geraakt. Je raad het al; volgende week donderdag na college gaan we wederom een drankje doen! Vrijdagavond was ook mooi; een studiegenoot van me trad in de Lower East Side op met zijn band, Conveyor. Check ze hier. Die avond zetten zij een erg goede show neer. Dit was zo ongeveer de vierde keer dat ik ze live zag; alhoewel het exacte nummer mij niet meer bijstaat. Hun optredens zijn altijd wel de moeite. Daarnaast waren er ook vele studiegenoten aanwezig bij het concert, dus de gelegenheid was daar om even bij te praten met iedereen. De meesten zaten de afgelopen zomer in Kopenhagen, dus ik had ze al een tijdje niet meer gesproken. Sinds juni werkten zij daar een hypothetisch urban design oftewel een stedenbouwkundig project, voor de studie. Een beetje hetzelfde als wat ik vorige zomer in Berlijn heb gedaan. De sfeer zat er goed in, en het aantal PBR's (Pabst Blue Ribbon; een Amerikaans biermerk) dat werd gedronken was dan ook al snel niet meer bij te houden. Je betaalt uiteraard een prijs voor het drinken van zoveel bier. Die prijs kwam bij mij in de vorm van een nogal onstabiele fiets-rit terug naar Williamsburg vanaf de Lower East Side. Toen ik op Roebling Streetfietste, ging ik dan ook onderuit en kwam ik hard neer op m'n knie. Een flinke bult heb ik zeker wel opgelopen. Goed, dat was even balen maar ja, gebeurt is gebeurt! Nu dien ik dinsdag een presentatie te geven over mijn scriptie, dus de komende dagen zal er nog even hard aan de weg getimmerd moeten worden. Niet dat ik de afgelopen dagen niet hard aan m'n scriptie heb gewerkt, hoor. Dat zit wel snor! Cheers!

terug in brooklyn

Waarde lezers,

Sinds maandagmiddag ben ik weer in New York. Beter gezegd, Brooklyn.
Ik kwam om half vier 's middags aan in mijn appartement.
Die avond ging ik gelijk de hort op. Hoe kan het ook anders, ik woon immers in Williamsburg, ongetwijfeld de meest levendige wijk ter wereld; overigens lijkt deze wijk soms uitsluitend bevolkt te zijn door twintigers en dertigers en een stel hopeloze veertigers met babies en kinderwagens. Dat volk moet misschien eens overwegen naar Manhattan te verhuizen (tot zover mijn klaagzang over vervelende veertigers die mij voor de voeten lopen met hun vreselijk vadsige kroost).

Ik ging met een lieftallige studiegenote naar een bar genaamd The Gutter. Daar was een Mustard Party, oftewel, een mosterd feest gaande. Er is namelijk een nieuw merk mosterd op de markt hier in Brooklyn. Lokaal geproduceerde mosterd, uitsluitend gemaakt van ingrediënten die hier in de regio verkrijgbaar zijn. Naast gratis potjes meesterlijke mosterd waren er ook gratis Sauerkraut, Bockwurst, en andere snacks. Tara en ik genoten daar wel van. Vervolgens zetten we de avond voort in de o zo gave bar Union Pool. De ingewijde brooklynite zal begrijpen dat het hier om een hipster-heaven gaat.

Dinsdag was weer een routine dag. Ik stond vroeg op en fietste op mijn fixed gear naar de campus van Pratt. Na een kopje earl grey en een goed gesprek met een andere lieftallige studiegenote op het kantoor van het planologische departement van Pratt, trok ik naar mijn kantoor voor stage-werkzaamheden. Terloops stopte ik ook nog even bij mijn studieadviseur om te bezien of ik wel ingeschreven stond voor alle vakken die ik voornemens te volgen was. Dat bleek het geval, dus ik kan woensdag met een gerust hart beginnen aan het semester. Het was immers al zo lang geleden dat ik me voor vakken had ingeschreven voor dit semester, dat ik niet meer wist of ik überhaupt al ingeschreven stond.

Morgen komt een oud-studiegenote van me die thans is afgestudeerd weer eens langs in New York. Ze is intussen naar Canada verhuist vanwege werk; maar desalniettemin komt ze nog even een paar dagen langs om gedag te zeggen alvorens ze met haar nieuwe baan begint. Tijd om even een paar pilsjes achterover te slaan!

Overigens viel het reuze mee met de orkaan hier. Toen ik in New York aankwam werd ik gewoon weer welkom geheten door strak blauwe luchten en een uiterst aangename, al zij het een ietwat warme temperatuur van 29 graden. Goed, mij hoor je niet klagen: het is beter dan de 39 graden die we vorige maand in New York hadden, en beter dan de 19 graden die Nederland momenteel ervaart.
De lente, en de nazomer. Dat zijn toch de momenten waarop New York op z'n aangenaamst is. April, Mei, September en Oktober. De rest van het jaar is het ofwel veels te warm, ofwel veels te koud.

Wellicht moet ik eens nadenken over een eventuele verhuizing naar een ander klimaat.
California. Dat heeft nog eens potentie.

-rw

Een bezoekje aan de botanische tuin

Waarde lezers,

vandaag was ik afgereisd naar Queens, om de Queens Botanical Garden te bezoeken.
De Queens Botanical Garden is een botanische tuin die zich op circa 1 uur reistijd vanaf mijn apartement bevindt; in de wijk Flushing in de borough Queens.

Ik was daar natuurlijk om de groene omgeving te waarderen, want ik stel een groene setting erg op prijs.






Er is een uitgebreide water installatie aanwezig op de botanische tuin. Daarnaast heeft het "Visitor Centre" een erg eigentijdse uitstraling.






Er was ook nog een groen dak, oftewel: een GREEN ROOF. Als een voormalig ontwerper van rooftop farms, stelde ik dit dak met begroeiing erg op prijs. Een groen dak isoleert het gebouw beter; waardoor er in de zomer minder energie verbruikt wordt om het gebouw af te koelen, terwijl er in de winter minder energie nodig is om het gebouw warm te houden. Dat is pas klimaat-bewust bezig zijn.






Verder heb ik nog even door het pittoreske landschap van de botanische tuinen rondgewandeld.




In een grote en dichtbevolkte stad als New York, zijn dergelijke tuinen echt een uitkomst. Voor de stadsbewoner die gehuisvest is in een klein appartement zonder tuin, is echt echt een ware oase. In de botanische tuinen kun je, zonder er al te veel voor te betalen (een entree kost je twee dollar), genieten van een enorme tuin. Het is een plaats voor bezinning. Je kunt er rustig rondwandelen zonder je al te veel te ergeren aan je medestadsbewoners die zich normaliter overal om je heen bevinden. Dat is dus niet het geval in deze kalme tuin, waar je nog echt even je rust kunt pakken.

Cheers,




rw

Washington DC

Waarde lezers,

vandaag was ik naar de hoofdstad des lands afgereisd.
Zoals altijd, was het wederom een waar genoegen om in het wonderschone Washington D.C. te zijn.

Zo ging ik onder meer in het witte huis bij Barack en Michelle Obama op de thee om over het debt ceiling te praten.


Mijn reisgenoot was (beter gezegd, is) Niels. Niels heeft net als ik in de herfst van 2008 aan de University of Florida gestudeerd als uitwisselingsstudent. De beste man is net als mij een echte Amerikagek/ Amerikaliefhebber. Het is dus niet verwonderlijk dat 'ie weer eens de o-zo opzienbarende oostkust van dit lieflijke land aan deed.
Wij checkden onder meer het Washington Monument; in feite een super-hoge monumentale naald.
Wel indrukwekkend. Hier onder staan wij beiden gefotografeerd bij het monument. Valt het jullie trouwens niet op dat ik altijd met een enorme grijns op de foto sta? Iets typisch Amerikaans, merkte mijn Hollandse reisgenoot op. Ik moet dan ook toegeven dat ik een groot fan ben van dit type fotohouding, waarbij de tanden joviaal getoond worden!





Ook gingen we even op bezoek bij Abraham Lincoln, die in het Lincoln Memorial woont. Die kerel is mijn grote held! Beslist 1 van de meest legendarische presidenten die de VS ooit hebben gehad.



Ook gingen we langs bij het Jefferson Memorial, een monument dat is opgericht voor Thomas Jefferson, een andere topper van een oud-president!



De zon die scheen volop vandaag. Het was hier in Washington dan ook maarliefst 36 graden! Schroeiend heet, zou je wel kunnen zeggen. Ik heb dan ook volop water gedronken. De hele dag door. Want uitdroging, enzo. Dat moet je toch wel zien te vermijden!


Deze naar mijn mening net iets te toeristische tour (om niet te zeggen: patriotistische tour) werd geconcludeerd met een bezoek aan het Congress, waar dezer dagen hard gedebatteerd word over het verhogen van de debt-ceiling van de V.S.



Tenslotte maakten we nog 'n wandeling door de wijk Georgetown, de meest bijzondere wijk in deze stad. Erg historisch. Het is dan ook mijn favoriete wijk in DC!





Oftewel, we kijken terug op een dagje productief sight seeing hier in DC. Het mooie is, dat er ons morgen nog zo'n dag wacht. Ik kan mijn geluk niet op!