Waarde lezers,

Dat is lang geleden zeg. Geloof me als ik zeg dat ik de intentie had om jullie al wat eerder op de hoogte te stellen. Mijn drukke schema liet dat echter niet toe, dus ik heb mijn blogverslaving eventjes op een laag pitje moeten zetten. Ook wil ik jullie lezers waarschuwen dat dit een zeer planologisch-getinte blog gaat worden (daar mijn dagelijks leven dezer dagen volledig in het teken van de ruimtelijke planning staat), dus mocht ruimtelijke ordening je geen malle moer schelen, kun je beter gelijk afhaken.

Intussen zijn mijn eerste 2 weken als stagiair een feit. Ik heb wekelijks 3 dagen gewerkt. Over het kantoor: dat is een splinternieuw pand, waarvan de 12e verdieping uitsluitend door planologen, GIS experts en software engineers wordt bevolkt. Naast mijn baas Michael en mijzelf, zijn er de goede lui van streetsblog, streetfilms, en Open Geo te vinden. Mijn eigen werkgever, wiens naam ik intussen al 100 keer heb laten vallen op deze blog (The Street Plans Collaborative), is een consultingsbureau. Aanvankelijk begon ik met het doen van onderzoek naar de verspreiding, de organisatie, en de financiering van Cíclovias Recreativas in te V.S. en Canada. Oftewel: wie organiseert deze fietsevenementen, wie betaalt ervoor, waar komen ze voor, en wat stellen ze precies voor. Nu heb ik, nauwelijks 2 weken bezig, al een diepe indruk gemaakt op Michael door een demonstratie te geven van mijn astronomische arbeidsproductiviteit. In slechts 6 dagen heb ik, met grootse dank aan Google, het internet afgestruind om informatie in te winnen over het fenomeen getiteld de Ciclovia Recreativa. Ik heb de fase bereikt waar de beschouwing van de reeds bestaande informatie is voltooid, en op basis van die informatie heb ik een enquête opgesteld die wij door zoveel mogelijk organisatoren van dit evenement willen laten invullen. Maandag willen wij de enquête online gooien en de organisatoren een belletje gaan geven dat zij de enquêtes kunnen gaan invullen. Daarna zal ik de data analyseren, en er een paper over schrijven, waarvan de publicatie mij hopelijk een research grant van één of andere scientific organization kan opleveren.
Dan waren er nog de RFP’s. Oftewel, de Request For Proposals. Ik zal even uitleggen wat dat inhoud. Diverse overheidsorganisaties hebben de intentie om bepaalde, specialistische plannen te ontwikkelen. Dikwijls hebben zij echter niet de benodigde kennis en expertise in huis om ook daadwerkelijk die plannen samen te stellen. Dan schrijven zij een competitie uit. Het staat een ieder dan vrij om een voorstel (een proposal) in te dienen, waarin zij uitleggen hoe zij het plan zouden gaan samenstellen, indien de gemeente hun selecteert als gelukkige winnaar van de competitie. Welnu, aan zulke voorstellen heb ik ook gewerkt de afgelopen tijd. En dat zal de komende tijd nog wel zo blijven, aangezien The Street Plans Collaborative zo’n beetje op elke Request For Proposals die Amerikaanse gemeenten (en andere overheden) uitgeven, reageert. Om je een idee te geven. Het Northern New England Chapter of the American Planning Association, oftewel de regionale sectie van de Amerikaanse Bond van Planologen van de staten New Hampshire, Vermont en Maine, heeft een competitie uitgeschreven waarin zij consultants vragen om een overzicht te ontwikkelen van de meest innovatieve planningtechnieken die in de betreffende staten worden toegepast om Smart Growth, oftewel ecologisch verantwoorde, compacte stedelijke ontwikkeling, te bevorderen. Ter ondersteuning van de Request For Proposal van Street Plans, heb ik onderzoek gedaan naar dergelijke innovatieve planningstechnieken en leerde ik dat de gemeente Bennington, in de staat Vermont, een “Forest Reserve” opzij heeft gezet, met andere woorden: zij zien erop na dat de bosrand die hun dorp omringt, wettelijk wordt beschermd tegen de bouwtendensen van vastgoedontwikkelaars. Een perfect voorbeeld van een innovatieve Smart Growth tool, lijkt mij.
Verder zal ik aankomende weken werken aan onze proposal gericht aan de gemeente Westminster, in de staat Colorado. Zij koesteren het voornemen een compleet fietsnetwerk te ontwikkelen in hun territorium. Wij dienen wederom een voorstel in, en ik ga onderzoek doen naar de bestaande situatie, alsmede de potentie voor een comprehensive fietsnetwerk (call it a SWOT analysis), ter ondersteuning van onze RFP.
Daarnaast heb ik ook een zakelijke vergadering op de agenda. Er is namelijk een Japanse firma, die zichzelf heeft toegelegd op de ontwikkeling van fysieke infrastructuur, die contact met onze firma heeft gezocht, met het idee dat wij wellicht een rol zouden kunnen spelen wat betreft de marketing in de Verenigde Staten van hun producten, hoofdzakelijk de bike tree. Zij treden een voor hun onbekende markt binnen en kijken naar ons als een mogelijke partner, zowel voor het doen van market research als het assisteren bij het vinden van klanten die hun ingenieuze product kunnen afnemen. Het is een geval van vrije marktwerking bij uitstek: zij hebben the knaken, wij de expertise, want to do business much?
Oja, er was ook nog zoiets als mijn studie. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het meer naar m’n zin heb op de stage als op de studie. Ik vind het geweldig om eindelijk eens te kunnen werken in m’n vakgebied, om toegepast bezig te zijn: stage > studie. Hoe dan ook, dit betekend niet dat ik niet ten volste geniet van mijn studie. Ik leer veel en ontmoet veel nieuwe mensen. Maar uiteindelijk is het mij te doen om dat ene papiertje, dat papiertje dat zo’n beetje voor elke startersbaan in dit vakgebied een absolute vereiste is. Zonder Master of Science kun je net zo goed bij Dunkin Donuts gaan werken, en daar heb ik tenslotte al genoeg uren als employee doorgebracht (desalniettemin ben ik een vaste klant geworden van hun filiaal wat aan de overkant van Lafayette Street is gevestigd, tegenover mijn kantoor, waar ik elke morgen een Large Hazelnut Cofee With Cream And Sugar haal, alsmede een Union Bagel With Cream Cheese)

Tot zover mijn berichtgeving, het gaat u allen goed!

Ronald