Het kan geen feest blijven

De oplettende lezer zal dondersgoed begrijpen dat ik het hier in New York City goed naar m'n zin heb. Het is een druk en hectisch leven, maar ik vermaak me uitstekend. Vol optimisme en goedlachsheid stap ik elke dag de collegezalen en de stageplaats binnen.
Daarnaast is er nog de geweldige setting waarin ik stadsplanning studeer, ik bedoel, New York is natuurlijk wel de stad bij uitstek voor een stadsplanner.

Maar dat neemt niet weg dat ik geen liefde heb voor een plaats waar ik vroeger vaak te vinden was. Je kunt je huidige woonplaats nog zoveel waarderen, er is altijd sprake van een verlangen naar het simpele leven van vroeger (je kunt al raden waar ik op doel). Ik koester dan ook een behoorlijke nostalgie voor Florida. Die tijd was zo geweldig geniaal, ik denk (lees: verlang) bijna elke dag terug aan mijn tijd daar. Ik besef me maar al te goed dat je alleen zulke tijden kunt beleven als bachelorstudent, en dat, indien je eenmaal dat eerste papiertje hebt, je nooit meer zoveel vrije tijd zult hebben als voorheen. Dat neemt niet weg dat ik echt zware heimwee heb. Die dagen in het zonnige zuiden had ik nauwelijks huiswerk (ik ronde mijn scriptie af door eens in de 2 weken 3 dagen nonstop in de bieb te werken, that's it), het weer was altijd goed, en er waren altijd wel feesten in town waar je heen kon. De mensen waren hartelijk en vriendelijk. Mijn vrienden waren de meest ideaaltypische college kids, altijd paraat voor een potje beerpong. Er was altijd genoeg tijd om een paar dagen naar Miami of naar Key West te verkassen. De college football wedstrijden waren legendarisch. Om nog maar te zwijgen over de mogelijkheid een dagje naar het strand van St Augustine of Clearwater te gaan. Over stages hoefde ik me destijds nog niet druk te maken.
Iedereen maakt zo'n periode mee van volwassen worden, het zorgenloze verleden achter je laten, en accepteren dat je voortaan wat harder zal moeten werken. Daar heb ik geen moeite mee. Het is de staat zelf die ik zo vreselijk mis. Tot mijn grootse genoegen ga ik in Maart een paar dagen [10] terug naar mijn geliefde Sunshine State, wetende dat ik altijd de mogelijkheid heb om, na mijn afstuderen, ginder een baan te gaan zoeken. Tot die tijd, koester ik de mooie herinneringen aan mijn tijd in the Sunshine State, alhoewel New York me allerminst reden tot klagen geeft.

R.