Het was deze week iets rustiger dan normaal. Mijn baas was naar een conferentie in St. Louis, een stad aan de Mississippi. Dus kon ik een dagje minder werken op mijn stageplaats, zodoende was ik vrijdag vrij. Laat het nou net afgelopen vrijdag zijn dat New York een flinke sneeuwstorm voor z'n kiezen kreeg. Ben ik een keer vrij, kon ik nog niks leuks doen vanwege het weer. Intussen is de 20 inch sneeuw alweer grotendeels weggeregend en gesmolten. Zoals jullie weten richt ik me op mijn stage op dit moment hoofdzakelijk op het doen van een onderzoek. Afgelopen week zijn er enquetes de deur uit gegaan, zodat ik nu even (al is het maar heel even) wat rust heb, terwijl ik wacht op de respons. Verder heb ik flink vooruitgewerkt wat de studie betreft, zodat ik de afgelopen week tijd kon doorbrengen met mijn gast Andy. Maar ook had ik eens tijd om wat meer te skypen. Normaal praat ik 10 minuten in de week met mijn ouders, that's it. Afgelopen weekend heb ik echter gesproken met vrienden over de hele wereld. Justin uit Zwijndrecht, mijn Amerikaanse broeder Barry (die onlangs Miami heeft ingeruild voor Aachen), een oud-collega van Dunkin' Donuts genaamd Arian (die net terug is in Gainesville na een half jaar in Mexico te hebben gestudeert), en uiteraard met Andy, die ik over een tijdje weer zie in Florida, als ik daar straks ben. Skypen is geniaal, ik nomineer Skype dan ook als uitvinding van het Millenium! Zeker in het begin was het een uitkomst. Ik kende hier niemand, en beleefde de meest eenzame verjaardag ooit. Dan is het toch hartverwarmend als je familie en vrienden die zich elders bevinden, kunt spreken. Intussen raak ik steeds meer ingeburgerd in de groep studenten Stadsplanning van Pratt. Dit weekend was er bijvoorbeeld de verjaardag van studiegenoot Ryan Cunningham. Het was gezellig, en aangezien er bier en plastic rode bekers waren, voelde ik me gelijk helemaal thuis!! College-style Birthday Party, Y'All!! Ik laat de foto's voor zich spreken! Ik mag dan wel 23 zijn, ik gedraag me nogsteeds alsof ik een eerstejaars ben!
Deze week moest ik me naar mijn Amerikaanse medeburgers verantwoorden over de blunders op die op de Winterspelen zijn begaan door de coach van Sven Kramer. Een opzich goede rit van Kramer, met de potentie te eindigen bovenaan het erepodium terwijl het Wilhelmus klinkt, werd om zeep geholpen door de ingeving van zijn coach dat hij een wissel moest maken. We kennen de gevolgen van die beslissing allemaal. Kort door de bocht zou je kunnen zeggen dat Kramer's succes verkracht is door zijn coach. Arme Sven!
Verder had ik deze week visite. Andy, een Duitse (ex-) uitwisselingsstudent aan de University of Florida met wie ik in de herfst van 2008 in Gainesville bier dronk (zo ook afgelopen Januari in zijn hometown, Aachen), was hier een weekje in The Big Apple. Zijn vriendin was hier uit Keulen en samen verkenden ze de stad. Ik was twee keer met hem wezen stappen, want ik heb nog steeds weinig tijd voor dat soort dingen. Maar 't was gezellig. We zijn twee keer naar de indoor beergarden genaamd "Der Schwarze Koelner" geweest, waar we een paar glazen Koelsches Wasser hebben gedronken, die later op de avond werden afgelost door pullen Jever, het Friese kruidenbier. De eigenaar is een (zwarte) Amerikaan die 17 jaar lang in Keulen heeft gewoond. Als ik uitga, ga ik bij hem op bezoek. Ik was er al een paar keer met studiegenoot Alex geweest (ook een Florida graduate). Al aan de bar hangende, vulde Der Schwarze Koelner onze glazen een paar keer kostenlos bij, gegeven het feit dat ik een graag geziene gast ben. Verder zijn er plannen in de maak om in Mei een week of 6 naar Europa terug te gaan. Specifiek gezegd, ga ik een maand naar Berlijn in het kader van een studenten uitwisseling. Wij gaan het gebied aan de oevers van de Spree bestuderen, en kijken hoe dat na de val van de muur tot ontwikkeling is gekomen. De tegenprestatie is dat er in de herfst een lading Duitse studenten de ontwikkeling van Brooklyn's waterfront aan de East River komt inspecteren. Ook gaan we een paar dagen naar Hamburg om het megaproject HafenCity te bekijken, een van de meest succesvolle stedelijke vernieuwingsprojecten in de recente geschiedenis. Zie het als het Canary Wharf (in London) van Duitsland. Een eventueel uitstapje naar Freiburg in Baden-Wuertemberg is ook nog een optie die open staat, de docent doet zijn best om ook dat rond te krijgen. Als klap op de vuurpijl ga ik met mijn ouders een weekje naar een huisje in het Harz-gebergte, in het voormalige grensgebied tussen Oost- en West Duitsland. Paar daagjes relaxen dus in een mooie omgeving!! Dat soort dingen houden het leven spannend en aangenaam. Het ergste wat je kan overkomen is naar mijn mening je hele leven in dezelfde plaats doorbrengen. Dat is echt ondragelijk saai, nietwaar?! Ik doe dan ook mijn uiterste best om regelmatig een change of scenery te bewerkstelligen, en tot nu toe vind ik dat ik het aardig doe!! Nog een fijn weekend verder, lezers!!
New York is AMAZING! Het is de studentenstad voor een stadsplanner bij uitstek; weinig steden bieden zo'n fascinerende setting als the NYC. Ik kan er maar geen genoeg van krijgen, je raakt er simpelweg niet op uitgekeken. Om elke hoek schuilt een nieuw prachtig panorama, elke foto die je maakt is per definitie fotogeniek. Heeft niks te maken met de skills van de photographer, je kunt gewoon geen mislukte foto's maken hier, daarvoor is het stedelijk decor te spectaculair. Het is alsof ik in een stedenbouwkundige fantasie vol skyscrapers leef hier. Maximale dichtheid op een minimaal oppervlak. Massa's mensen in de metro van alle lagen van de bevolking. Het leven is een schouwspel, zien en gezien worden. Ik kan nog wel een paar A4'tjes erover volschrijven, maar foto's volstaan.
De oplettende lezer zal dondersgoed begrijpen dat ik het hier in New York City goed naar m'n zin heb. Het is een druk en hectisch leven, maar ik vermaak me uitstekend. Vol optimisme en goedlachsheid stap ik elke dag de collegezalen en de stageplaats binnen. Daarnaast is er nog de geweldige setting waarin ik stadsplanning studeer, ik bedoel, New York is natuurlijk wel de stad bij uitstek voor een stadsplanner.
Maar dat neemt niet weg dat ik geen liefde heb voor een plaats waar ik vroeger vaak te vinden was. Je kunt je huidige woonplaats nog zoveel waarderen, er is altijd sprake van een verlangen naar het simpele leven van vroeger (je kunt al raden waar ik op doel). Ik koester dan ook een behoorlijke nostalgie voor Florida. Die tijd was zo geweldig geniaal, ik denk (lees: verlang) bijna elke dag terug aan mijn tijd daar. Ik besef me maar al te goed dat je alleen zulke tijden kunt beleven als bachelorstudent, en dat, indien je eenmaal dat eerste papiertje hebt, je nooit meer zoveel vrije tijd zult hebben als voorheen. Dat neemt niet weg dat ik echt zware heimwee heb. Die dagen in het zonnige zuiden had ik nauwelijks huiswerk (ik ronde mijn scriptie af door eens in de 2 weken 3 dagen nonstop in de bieb te werken, that's it), het weer was altijd goed, en er waren altijd wel feesten in town waar je heen kon. De mensen waren hartelijk en vriendelijk. Mijn vrienden waren de meest ideaaltypische college kids, altijd paraat voor een potje beerpong. Er was altijd genoeg tijd om een paar dagen naar Miami of naar Key West te verkassen. De college football wedstrijden waren legendarisch. Om nog maar te zwijgen over de mogelijkheid een dagje naar het strand van St Augustine of Clearwater te gaan. Over stages hoefde ik me destijds nog niet druk te maken. Iedereen maakt zo'n periode mee van volwassen worden, het zorgenloze verleden achter je laten, en accepteren dat je voortaan wat harder zal moeten werken. Daar heb ik geen moeite mee. Het is de staat zelf die ik zo vreselijk mis. Tot mijn grootse genoegen ga ik in Maart een paar dagen [10] terug naar mijn geliefde Sunshine State, wetende dat ik altijd de mogelijkheid heb om, na mijn afstuderen, ginder een baan te gaan zoeken. Tot die tijd, koester ik de mooie herinneringen aan mijn tijd in the Sunshine State, alhoewel New York me allerminst reden tot klagen geeft.
I.t.t. mijn vorige blog, of beter gezegd de blog daarvoor, ga ik het ditmaal niet uitsluitend over mijn stage hebben. Het volstaat te zeggen dat ik nog steeds druk bezig ben om ervoor te zorgen dat de Amerikanen kunnen blijven fietsen.
School is busy like a motherfucker, zo houd ik me bezig met toegepaste opdrachten demografie en heb ik al 1 deelvak afgesloten, waarin we ons bezig hielden met het ontwikkelen van onze vaardigheden om met de hand een plantekening te maken.
Ook ben ik intussen aardig bekent met GIS, waar ik me in een ander deelvak op richt. We moeten met behulp van deze computerapplicatie onze onderzoekskwesties verder ontwikkelen en definieren. Straks ga ik naar de bieb om een opdracht voor dat vak te maken die maandag due is.
Voor de het vak history&theory of city planning moeten we nogsteeds erg veel lezen. Voor a.s. dinsdag heb ik de taak de literatuur van deze week samen te vatten en te presenteren in de les. Flink lezen dus dit weekend. Voor fundamentals of planning hebben we ook werk zat. We zijn aan de slag gegaan met het organizeren van een community outreach exercise. We presenteren de buurtbewoners een overzicht van onze bevindingen van de SWOT analyse die we op de wijk hebben losgelaten. Dat dient om ze te informeren van wat de sterke en zwakke kanten zijn van de wijk. Daarna kunnen we samen gaan brainstormen over de toekomst van de wijk, die net onder Harlem ligt, aan de noordwest hoek van Central Park. Het is een overwegend Spaanstalige wijk die (ondanks de grote winsten die het afgelopen decennium zijn gemaakt op het gebied van veiligheid) nog steeds een paar criminele bendes, the true gangs, heeft die er leven on the down-low. Maar, om positief te blijven, de buurt heeft een paar parkjes in haar omgeving en dat is dan weer een grote asset!
Ook ben ik naar de barbershop on the block geweest, waar my homie Carley voor 14 dollar je een knipbeurt geeft. Ik liet even doorschemeren dat ik nogal bezorgd ben over mijn inhammen. Hij stelde me echter gerust; "That's what we all come here for. We're gonna cover that sucker up!"
Vrijdag morgen was ik met mijn toekomstige collegae, oftewel de studenten stadsplanning van Columbia University, New York University, Hunters College en Pratt, te gast bij het Department of City Planning. Het was open huis en de studenten kregen van een planner een presentatie over de dagelijkse werkzaamheden oftewel de day-to-day business van de ambtenaren aldaar. Het was een gevarieerd zooitje, en alhoewel de meeste studenten uit de States komen, was er ook een jongen uit Zwitserland en dames uit Vancouver en Argentinie. De planningsbaas vertelde dat hij al 25 jaar bij de gemeente werkt en het beleid gaanderweg heeft zien veranderen. Het was goed om ook eens iets van iemand uit de beroepspraktijk te horen als tegengas voor wat we van onze docenten te horen krijgen. Bovendien was het weer een ochtendje van het type "networking like a conference"!
Verder was ik donderdag, nu Andy hier is met zijn vriendin, met hun uit eten geweest. Vrijdag was ik met studiegenoot Alex naar Alibi geweest, de lokale kroeg. Dat is een klein en bomvol cafeetje waar je altijd wel nieuwe mensen ontmoet. Je zit er immers zo op elkaars lip dat je gemakkelijk een gesprek aangaat met elkaar. Ik heb een very nice girl ontmoet die toevallig ook op Lafayette woont, en 7 januari hier is gesettled om te studeren, hoe kan het ook anders. Ze komt uit West Palm Beach, Florida.
