Foto's

Waarde lezers,

de afgelopen zomer heb ik behoorlijk wat Nederlands bezoek gehad hier in New York. In de afgelopen maanden kwamen er maarliefst vijf vrienden/familieleden hier langs.Het geval wil nu dat twee van hen vandaag toevallig allebei hun foto's met mij hebben gedeeld. Uiteraard deel ik ze meteen met jullie via deze blog, want zoals bekend blijf ik een liefhebber van fotografie.
Allereerst kreeg ik bezoek van Niels, een oud-student van de Universiteit Utrecht die in 2008 net als ik als uitwisselingsstudent aan de University of Florida te gast was. Ik gaf hem een korte rondleiding door de stad, en toonde hem een paar van mijn favoriete bezienswaardigheden van New York.

Niels en ik gingen een paar dagen naar Boston. We hebben flink wat platen gemaakt met onze camera's. Hierbij enkele foto's die Niels met zijn toestel heeft gemaakt.

Boston blijft toch wel echt één van mijn favoriete steden in de VS. Aankomende vrijdag vertrek ik weer voor twee dagen naar Boston. De stad blijft me trekken.

Niels en ik waren ook in de hoofdstad des lands, Washington D.C. We deden er een aantal monumentale gebouwen aan!

De afgelopen week was Suzanne te gast. Nouja, te gast. Ze verbleef in een hostel in Chelsea. Maar we gingen wel een paar keer uit 's avonds. Overdag heb ik immers genoeg bezigheden, en aangezien mijn stage en scriptie erg veel tijd vergen, zag ik helaas geen gelegenheid om haar de stad te laten zien. 

Het is altijd lachen als er bekenden langs komen! 

Zoekende naar de balans

Waarde lezers,

't is alweer enige tijd geleden, dat ik m'n laatste blog hier heb geplaatst.

Ik vindt het, nu ik hier circa 1 jaar, 8 maanden, en twee weken heb gewoond, een mooi moment om eens even na te denken over hoe ik New York City nou heb ervaren als woonplaats. Goed, het is nog wat vroeg, maar ik denk dat ik de balans al wel kan opmaken.

Allereerst: ik ben absoluut geen New Yorker. Verre van. Ik identificeer me niet met "New York". Een mega stad van meer dan 8 miljoen mensen voelt voor mij te onpersoonlijk aan. Liever houdt ik het lokaal; d.w.z. dat ik mezelf liever als een "Brooklynite" beschouw, een inwoner van Brooklyn dus. Dit stadsdeel herbergt circa 2.6 miljoen van de 8.2 miljoen inwoners van de gemeente New York (dat is al heel wat dus). Zodoende is het het grootste stadsdeel van New York; de meeste mensen die in de gemeente New York City wonen, wonen in Brooklyn. In veel opzichten is Brooklyn dan ook het "echte" New York. Omgekeerd trek ik mij van de andere stadsdelen vrij weinig aan. Zo kom ik bijna nooit in de Bronx, Queens, of Staten Island. Manhattan doe ik af en toe aan, maar alleen als ik een goede reden heb. Doorgaans vermijdt ik dat eiland als de pest. Teveel toeristen, en zakenlui. Niet bepaald het type mensen waaronder ik me op m'n gemak voel. Brooklyn, daarentegen, herbergt vooral studenten, en andere artistieke jongelui. In Brooklyn zijn de mensen verder veel minder oppervlakkig dan in Manhattan, men zegt waar het op staat. In Brooklyn kun je ook nog gewoon een biertje bestellen voor 3 dollar, waar je er in Manhattan al gauw 8 dollar voor moet neerleggen.

Over het algemeen denk ik niet dat New York voor mij is weggelegd. Ik stoor me ongelooflijk aan de voortdurend afgaande alarmsystemen van de auto's die continu afgaan omdat er weer eens ergens in een auto wordt ingebroken; de sirenes die voortdurend voorbij komen; de ijscoman met zijn irriterende deuntjes;  het lawaai dat nog ver van de daadwerkelijke bouwwerkzaamheden te horen is; en het voortdurende getoeter van alle auto's en taxichauffeurs hier. Dat haalt me het bloed onder de nagels vandaan. Soms is het stadsleven gewoon te overweldigend. Zeker in hartje New York.

En dan heb ik het nog geen eens over de luchtkwaliteit gehad. Al die auto's vervuilen de lucht enorm met al die uitlaatgassen. Daarnaast heb je nog de straatverkopers die rustig hun hotdogs bruin staan de bakken op de stoep; het fenomeen heeft enorme rookwolken tot gevolg. Niet voor niets sterven er per jaar 3000 New Yorkers aan astma. De luchtkwaliteit in deze stad laat veel te wensen over.

Wat mij nog het meest irriteerd, zijn de automobilisten hier. Als fietser moet je constant hun mogelijke fouten incalculeren. Het is niet zo dat automobilisten rekening houden met fietsers; dat is eerder andersom. Als fietser voel ik me dan ook voortdurend alsof ik mijn leven op het spel zet door te gaan fietsen.

Al met al wil ik toch zeker niet te negatief overkomen, maar als Nederlander heb ik er nou eenmaal een handje van om overal over te gaan lopen klagen. Alle nadelen die aan het leven in New York kleven, zijn vooral van toepassing op Manhattan. In Brooklyn gaat het er allemaal een stukje rustiger aan toe. De lucht is net even wat schoner, de straten zijn net even wat minder druk, en er is behoorlijk minder lawaai te horen. Het leven in Brooklyn is een stuk "leefbaarder". Daarnaast wonen veel van mijn vrienden hier. Ik heb ook mijn stageplek hier, wat wellicht vooruitzichten biedt op vast werk. Maar, bovenal, stel ik de unieke instelling van de Brooklynites toch wel erg op prijs. De mensen in Brooklyn zijn over het algemeen kritisch, nuchter, en creatief. Dat is lang niet op alle New Yorkers van toepassing. Brooklynites zijn ook bovengemiddeld actief in de creatieve sector; Brooklyn is niet voor niets een wereldwijd epicentrum van architectuurbureaus, mode ontwerpers, meubelontwerpers, kunstenaars, muziekanten, en ga zo maar verder. Er heerst hier gewoon een erg sterke creatieve "spirit". Alhoewel New York voor de buitenwacht vooral bekend staat als financieel centrum (denk maar even aan wall street), is het toch een veelzijdige stad die voor elk wat wils heeft. Uiteindelijk heb ik er ook mijn thuishaven gevonden, in Brooklyn.

Al met al weet ik niet zeker of ik hier kan blijven wonen na mijn afstuderen. Ik hou zielsveel van Brooklyn, maar het stadsleven wordt me zo langzamerhand wat teveel.  Ik heb dan ook besloten me, in mijn zoektocht naar een baan, vooral te richten op banen in andere steden; steden die wat kleiner zijn. Ik noem een Seattle, een Portland, een San Francisco. Ja, ik houd er de ambitie op na om naar de westkust van de V.S. te vertrekken.  Maargoed, al mocht het kantoor waarop ik stage loop over de brug komen, dan ben ik er spoedig bij. Ik zou maar al te graag bij hun in dienst gaan. Het is zeker geen straf om in Brooklyn te wonen. Ik kan nog wel een paar jaar mee in deze stad. Maar meer dan een paar jaar moet het dan ook niet worden.


-rw

fietsen delen. etc.

waarde lezers, vandaag was een bijzondere dag voor ons new yorkers. de gemeente kondigde aan, dat het de komende maanden zal werken aan een bike-share systeem. dat systeem houdt in, dat er in de lente 600 fiets-stations in de stad zullen verschijnen, met een totaal van 10.000 fietsen. feitelijk zullen er 600 fietsstations verschijnen in deze stad, waar leden een fiets kunnen ophalen, om vervolgens deze fiets weer in een ander station achter te laten; een station aan het andere uiteinde van hun rit, wel te verstaan. je kunt je opgeven om van dit systeem gebruik te maken. lidmaatschap kost honderd dollar per jaar, minder dan een maandelijkse metro-pas. je haalt je lidmaatschapskaart door een gleuf, en je kunt een fiets mee nemen. en dan begint je reis. en die fiets kun je vervolgens weer achterlaten ergens in de buurt van jouw bestemming, in de 600 stations die deze stad zal hebben. stations zullen overal in manhattan en in bepaalde delen van brooklyn te vinden zijn. uiteraard moet er nog wel het 1 en het ander gebeuren voordat het zover is. er moet bepaald worden waar die fietsstations gebouwd gaan worden. hoe ze eruit gaan zien, en hoeveel fietsen er per station beschikbaar zullen zijn. je raad het al: mijn bureau, waar ik stage loop, is geselecteerd om die taak aan te snijden. samen met een tweetal ingenieursbureaus werken wij de komende maanden aan de implementatie van deze ambitie. er is dus nog volop werk te verrichten voordat het zover is! deze klus brengt behoorlijk wat "centen" in het "laatje" van mijn werkgever. de beste man heeft dan ook al aangekondigd dat er wellicht binnekort een contract voor mij klaar ligt. aan mij is dan ook de taak toebedeeld om te bezien of ik daadwerkelijk bij dit bureau in dienst wil blijven, en of ik mezelf met de planning van dit systeem wil bezig houden. nu ben ik de minste niet, heb ik al te kennen gegeven dat ik mezelf aanbevolen houdt voor dergelijke werkzaamheden. alhoewel ik, open als ik ben, eerlijk moet toegeven dat het vooruitzicht om naar nederland terug te keren, geen kwaad vooruitzicht is; is de kans aanwezig dat ik in new york blijf om hier te werken aan dit bike-share systeem. een gegeven paard kijk je niet in de mond. men mag al lang dankbaar wezen dat er een dergelijke kans klaar ligt. kijk vooral deze video van een zekere persconferentie die vanmiddag plaatsvond in new york. ik was erbij: -rw

Ohne Fahrrad

Was geht ab? Vorige week maandag was zowaar het achterwiel (zeg ik dat correct?) van mijn fiets gestolen. Dat was behoorlijk balen. Ik heb mijn fiets naar een fietsenmaker moeten dragen. Dat betekende dat ik met mijn frame, al lopende, niet minder dan vijftien minuten op sleeptouw moest. Goed, uiteindelijk kwam ik uit bij B's Bicycles in de wijk Greenpoint... Dat is een extreem gave fietsenmaker. De dienstverlening is er uiterst exceptioneel. De lui daar zijn erg vriendelijk, en tevens erg bekwame fietsenmakers. Ik kan me geen betere fietsenmaker wensen! Ik moest een nieuw achterwiel laten installeren. Daar hoorde ook een nieuwe band bij. Tegelijkertijd heb ik mijn ouwe, opgebruikte ketting laten vervangen, en de remmen laten bijwerken. Het grapje heeft me maarliefst tweehonderd-en-negen dollars gekost. Gelukkig toonde mijn stageplaats begrip voor het voorval. Mijn baas verbaasde mij nogal toen hij me honderd dollar gaf om m'n fiets te laten maken. Dat scheelt toch behoorlijk in de kosten! Al met al heb ik m'n fiets, toen ik eenmaal de bijdrage van mijn baas had ontvangen, maar naar de fietsenmaker gebracht om hem te laten maken. Vanavond heb ik de fiets, die er weer als van te voren uit zag, weer opgehaald. Niets is toch zo fijn als je eigen fiets weer terug te hebben. Ik kan mijn geluk niet op. De metro, die wordt je al gauw zat, kan ik je vertellen. Ik heb liever mijn eigen, individuele vervoer. Ride on.

hoogwaardig bezoek!

waarde lezers, het was goed raak vanavond. ik was nog maar nauwelijks een week terug in new york, of er was al weer nederlands bezoek aanwezig! zoals altijd, waardeer ik het ten zeerste wanneer nederlanders de moeite nemen om mijn nieuwe woonplaats te bezoeken. het blijft tenslotte toch een stukje erkenning; men zou namelijk niet de moeite nemen om helemaal naar new york af te reizen als het niet 1 van de gaafste steden van de wereld is. en, aangezien het zo'n gave stad is, is de zes-uur durende vliegreis slechts een kleine op-offering die je moet maken alvorens je het genoegen hebt om hier rond te dwalen. ik bedoel, wie wil new york nou niet verkennen? ik heb er alle begrip voor als mensen hier naartoe komen; sterker nog, ik raad iedereen aan om eens een bezoekje te brengen aan deze prachtige stad. bovenal gaat het mij om het gezelschap van mijn landgenoten. in mijn dagelijks leven ga ik uitsluitend om met amerikanen; om precies te zijn, ben ik 90% van mijn tijd bezig met studie en stage; de rest van de tijd besteed ik aan het daten (blijft leuk) of anders aan het uitgaan met mijn studiegenoten. als ik ook maar een momentje vrij heb, ga ik al gauw de hort op met een 1 of andere dame van het pratt institute of zo; daarnaast ben ik er ook altijd voor in om met maten een pilsje te pakken. maar nederlands gezelschap; dat blijft toch vrij uniek. zelden heb ik het genoegen om hier in het nederlands te babbelen. dat blijft erg grappig, want mijn nederlands is niet meer wat het geweest is!! daarnaast mis ik ook echt de nuchtere, heldere, en scherpe blik van de nederlanders. men noemt zaken bij de naam; er worden "onder nederlanders" nergens doekjes om gebonden. je zegt waar het op staat. op klare taal kun je altijd wel rekenen. dat is in amerika wel anders; men formuleert alles op een erg diplomatieke manier, het is belangrijker om positief op iemand over te komen; aan realistisch zijn hecht men weinig waarde. zolang je je gesprekspartner maar niet kwetst, is een leugentje om bestwil de normaalste zaak van de wereld. ik begrijp dan ook waarom sommige nederlanders amerikanen als oppervlakkig beschouwen. het gaat hier allemaal om de buitenkant, maar diepgang is af en toe ook wel erg ver te zoeken. dat geef zelfs ik toe, en ik ben me toch een amerika-liefhebber waar je "U" tegen zegt! mijn nicht gaby en haar man dennis waren hier in new york. om precies te zijn, waren zij hier voor 3 dagen. het beste koppel reisde dit afgelopen decennium maarliefst 19 keer af naar amerika. petje af, hoor. dat bewijst zeker dat het hier om amerika-liefhebbers gaat! deze mensen houden wellicht zelfs nog meer van amerika dan mij. uiteraard blijf ik zelf ook een groot amerika-fan; ik moet helaas opbiechten dat ik na 3 jaar hier te hebben gewoond, ook de nadelen van amerika goed ken. er zijn toch dingen die je minder snel mee krijgt als toerist. soms moet je gewoon ergens naartoe verhuizen om te ondervinden dat jouw ideale land ook maar gewoon een land is. er bestaat niet zoiets als het perfecte land. uiteindelijk zijn amerikanen, net zoals nederlanders, ook maar gewoon mensen. mensen die vroeg opstaan om naar hun werk te gaan. mensen die om 10 uur 's morgens hun koffiepauze nemen. mensen die in het weekend graag naar sport kijken. tsja, uiteindelijk blijft het dagelijks leven ook maar gewoon het dagelijks leven. het maakt niet uit of je je in de verenigde staten of in nederland bevindt; iedereen moet werken en iedereen staat vroeg op. wat dat betreft is het leven overal het zelfde. -rw

Fratsen

Waarde lezers, de eerste week van het nieuwe semester zit er alweer op. Afgelopen donderdag had ik het eerste college van 1 van de 2 vakken die ik thans volg; GIS. Dat staat voor: "geografische informatie systemen". Je maakt met behulp van computerapplicaties kaarten. Feitelijk wordt het gebruikt om ruimtelijke data te visualiseren. Jullie kunnen er dus vanuit gaan dat er de komende tijd veel kaarten voorbij zullen komen op deze blog. Tijdens het college van donderdag avond, trof ik wederom een aardige studiegenote die ik lange tijd niet meer gezien had. Ik kon haast niet anders doen, dan haar mee uit te vragen. Soms floept een dergelijke uitnodiging er gewoon uit! Voor ik het wist zei ik, "would you join me for a drink?". Gezellig deden we 1 van de leukere bar-restaurants van de wijk Bedford Stuyvesant aan. Tot in de kleine uurtjes werd er gelachen! Ik stond behoorlijk te kijken van hoe aangeschoten we waren geraakt. Je raad het al; volgende week donderdag na college gaan we wederom een drankje doen! Vrijdagavond was ook mooi; een studiegenoot van me trad in de Lower East Side op met zijn band, Conveyor. Check ze hier. Die avond zetten zij een erg goede show neer. Dit was zo ongeveer de vierde keer dat ik ze live zag; alhoewel het exacte nummer mij niet meer bijstaat. Hun optredens zijn altijd wel de moeite. Daarnaast waren er ook vele studiegenoten aanwezig bij het concert, dus de gelegenheid was daar om even bij te praten met iedereen. De meesten zaten de afgelopen zomer in Kopenhagen, dus ik had ze al een tijdje niet meer gesproken. Sinds juni werkten zij daar een hypothetisch urban design oftewel een stedenbouwkundig project, voor de studie. Een beetje hetzelfde als wat ik vorige zomer in Berlijn heb gedaan. De sfeer zat er goed in, en het aantal PBR's (Pabst Blue Ribbon; een Amerikaans biermerk) dat werd gedronken was dan ook al snel niet meer bij te houden. Je betaalt uiteraard een prijs voor het drinken van zoveel bier. Die prijs kwam bij mij in de vorm van een nogal onstabiele fiets-rit terug naar Williamsburg vanaf de Lower East Side. Toen ik op Roebling Streetfietste, ging ik dan ook onderuit en kwam ik hard neer op m'n knie. Een flinke bult heb ik zeker wel opgelopen. Goed, dat was even balen maar ja, gebeurt is gebeurt! Nu dien ik dinsdag een presentatie te geven over mijn scriptie, dus de komende dagen zal er nog even hard aan de weg getimmerd moeten worden. Niet dat ik de afgelopen dagen niet hard aan m'n scriptie heb gewerkt, hoor. Dat zit wel snor! Cheers!