Ik weet niet wat het is met dit koude weer, maar het slaagt er, jaar na jaar, voortdurend in mijn gemoedstoestand ten gronde te richten. Alleen toen ik in Florida woonde, beleefde ik een winter zonder winterdip. Koud weer is nou eenmaal schadelijk voor de gezondheid, of, op z'n minst, schadelijk voor je gemoedstoestand!
Ik bedoel, je bent nou eenmaal minder gemotiveerd als het om half 5 donker wordt, de temperaturen weken lang op een rij beneden het vriespunt liggen, en de heftige sneeuwval het leven er verder niet gemakkelijker op maakt (ik denk dan ook dat ik na het afronden van mijn huidige opleiding terug naar de Sunbelt ga! I'm thinking about California, you know.). Ik had al vrij weinig zin om weer met mijn stage werkzaamheden te beginnen, laat staan deze blog bij te werken! Eigenlijk heb ik met zulk weer nergens zin in. Het goede nieuws, echter, is dat ik zo onderhand haast een nieuwe vriendin heb; ik heb een uiterst charmante dame uit Zweden ontmoet, wellicht dat ik daar binnekort nog een blog over schrijf.
Het leven gaat hier gewoon z'n gangetje. De colleges zijn weer begonnen. Omdat ik er nu 1 jaar op heb zitten, heb ik intussen alle verplichten vakken afgerond en richt ik me inmiddels op de keuzevakken. Zo volg ik bijvoorbeeld een vak getiteld "Transportation Planning", een collegereeks gedoceerd door een vervoersplanoloog annex transport ingenieur uit Luxemburg. De docent die dit vak geeft is erg bekwaam, ik steek van d'r veel van op!
Verder doe ik ook "Introduction to Urban Design" oftewel "Physical Planning and Site Design". Dat laatste vak bevalt mij bijzonder goed. Het biedt mijn studiegenoten een kans te filosoferen over de vormen die een stad kan aannemen, en over hoe men een stad kan vormgeven. Als je uberhaupt al een stad kunt vormgeven, want de meeste Amerikaanse planologen zijn de mening toegedaan dat dat een onhaalbare ambitie is. Beter richt je je op de status quo, oftewel, hoe kun je optimaal werken met dat wat je hebt; in plaats van proberen een geheel stedelijk apparaat opnieuw vorm te geven.
Het een en ander klinkt nogal abstract, hoe dan ook, dat abstracte denken bevalt me wel.
Sterker nog, ik me begin steeds meer te beseffen dat het misschien zo'n slecht idee nog niet is om straks, als ik mijn master of science in city and regional planning heb gehaald, een Ph.D. in dit vakgebied te gaan doen. Ik raak nou eenmaal niet uitgestudeerd als het om steden gaat. Uiteraard zal ik zo'n Ph.D. doen in een stad met een aangenaam klimaat, zoals Los Angeles, want ik heb het helemaal gehad met koude winters en sneeuw. Hooguit nog 1 winter in de kou, dan hou ik 't voor gezien.
Ook was het druk op mijn stage. Zoals gebruikelijk richt ik me op de vormgeving van straten. Zo was ik de afgelopen tijd volop bezig met het her-ontwerpen van een druk verkeersknooppunt in Miami.
Nog een paar weken en het is weer lente. Ik kan niet wachten om weer rond te fietsen en foto's te maken van deze stad. Voorlopig probeer ik, vanwege het extreem koude weer, echter mijn tijd buiten-de-deur te minimaliseren. Het is nou eenmaal verdomd koud hier!
R.
We gaan bijna medelijden met je hebben met je winter depressie. Jonie zit overigens in een depressie vakgroep, dus misschien heeft ze nog tips voor je. Ik neem aan dat iedereen zeer benieuwd is naar de uiterst charmante dame uit Zweden. Wel foto's van je werk plaatsen en geen foto's van je bijna vriendin? Maar over een maandje kun je naar Nederland waar het wel herfst lijkt op het moment. Dus nog even volhouden voor je hier uit je dak kunt gaan op de nu al legendarische neven en nichtendag!
BeantwoordenVerwijderen