Settling-In

Het was een drukke week. Natuurlijk had ik het druk met administratieve zaken die nog op het Pratt Institute moesten worden afgewikkeld (denk maar niet dat de bureaucratische rompslomp hier minder is als aan de Universiteit Utrecht, of Wageningen, in tegendeel). Ook was de New Student Orientation daar, een mooie gelegenheid om docenten en studenten van mijn studie te ontmoeten. Na het weekend zie ik ze weer, als dinsdag mijn lessen beginnen, iets waarop ik nauwelijks kan wachten. Niets is toch mooier dan elke dag volop bezig te zijn met je vakgebied, en jezelf te omgeven met gelijkgestemde studenten! Wat mijn studie betreft ga ik 4 vakken volgen: Fundamentals of Planning, Methods I: Visual Planning, History & Theory of City Planning, en Applied Demography. De gemiddelde graduate student volgt er 2 of 3, afhankelijk van hoeveel uren in de week ze werken. Hoe dan ook, it’ll be nothing I can’t handle, I suspect.
De afgelopen week heb ik veel tijd geïnvesteerd in het zoeken naar een stage. Vrijdag had ik een eerste kennismakingsinterview, het ging best goed. De organisatie in kwestie is een klein en jong bedrijf dat zich tot nog toe vooral heeft gericht op het ontwerp en de aanleg van infrastructuur voor fietsers, maar dat desalniettemin grootse toekomstplannen heeft en graag haar takenpakket wil uitbreiden. Nu is het aan mij om de komende week te ondervinden hoe zwaar de studie is, en hoeveel tijd ik eraan kwijt ben. De firma in kwestie zal dan bij zichzelf te raden gaan wat voor taken en klusjes zij voor mij hebben, zodat wanneer wij elkaar volgende week (of iets in die trant) weer treffen, we precies weten wat we voor elkaar kunnen betekenen. Ook hoort de firma aankomende week of zij een mega-opdracht van de gemeente Pittsburg (in Pennsylvania) krijgt: die gemeente heeft de intentie een groot, samenhangend en alles-ontsluitend fietsnetwerk aan te leggen (dat is zo’n beetje de laatste trend in de V.S. op het gebied van transportplanning). Er zijn nog 4 andere firma’s in de race om die opdracht, maar als zij hem daadwerkelijk binnenhalen, is er zeker werk voor een fietsplanner uit Nederland, het Nirvana voor fietsers, om de woorden van de voorman van de firma te citeren. Hoe dan ook, de wederzijdse introductie ging goed.
Daarnaast is het nog een mogelijkheid dat het Project for Public Spaces (een organisatie die zich toelegt op het leefbaar maken en houden van de openbare ruimte), alsmede de Regional Planning Association (ruimtelijk beleid op regionale schaal), de komende tijd contact met mij opnemen, in het geval dat er behoefte ontstaat aan een nieuwe stagair. Mijn CV en introductie brief hebben ze in goede orde ontvangen en zodoende staat de deur ook daar voor mij op een kier. Dan is het nog het Pratt Center for Community Development, een aan de universiteit gelieerde organisatie die hoofdzakelijk in Brooklyn actief is. Zij hebben mij laten weten dat er in de zomer een stage plaats vrij komt, en dat ik volgende maand nog eens mijn CV moet opsturen om daarvoor in aanmerking te komen. Zij zijn een non-profit organisatie die de leefomstandigheden, met name de ruimtelijke context, voor de aller armsten in Brooklyn willen verbeteren. Tot slot heb ik ook nog belangstelling voor de functie van Adjunct Transportation Planner bij de Metropolitan Transit Authority, een functie die gereserveerd is voor graduate students in City and Regional Planning. Ook hun kunnen mijn CV en introductiebrief eerdaags verwachten. In dat geval gaat het om het plannen van een Rapid Bus System door NYC.
Afgezien van de tijdconsumerende zoektocht naar een stage (die ik overigens volledig vanuit koffiebar Connecticut Muffin heb uitgevoerd, onder het genot van vele Vanilla-Hazelnut Coffees en talloze Bagels), heb ik ook mijn verkenning van NYC voortgezet. Werkelijk elk momentje dat ik even niets te doen heb, trek ik er met mijn camera op uit om de stedelijke schoonheid van The Big Apple vast te leggen. Het weer leende zich daar de afgelopen weer erg goed voor. Het is voortdurend zonnig geweest, al varieerde de dagtemperatuur van zo’n -7 graden in het begin van de week tot +10 graden vandaag. Hoe dan ook, zo lang de zon schijnt en het droog blijft, trek ik erop uit.
Was ik eerst vooral Brooklyn aan het uitkammen, de laatste dagen zie ik ook steeds meer van Manhattan. Zo ben ik naar het uitzichtdek van het Empire State Building geweest. Dat was echt één van de meest indrukwekkende momenten die ik hier tot nu toe heb meegemaakt. Pas als je de stad van enige hoogte overziet, dringt de omvang ervan pas goed tot je door. Al die enorme, talrijke skyscrapers geven de stad, en dan met name Midtown Manhattan, een futuristische uitstraling en zijn echt visuele porno voor een stedelijk- georiënteerde planoloog.
Ook heb ik 3 dagen lang per voet het zuidelijke gedeelte van Manhattan doorkruist, het oudste gedeelte van New York (al valt daar op sommige plaatsen, met name in het Financial District, nog maar weinig van te zien). Straatnamen als “Gansevoort Market”, “Nassau Street”, “Beekman Street”, “Vandam Street”, “Stuyvesant Street”, zelfs “Dutch Street” zijn daar geen uitzondering. Wijken als Little Italy, Greenwich Village, SoHo, Tribeca, en Chelsea lopen werkelijk over van de historische gebouwen en zijn daarom ook niet zonder reden historisch erfgoed. Dat contrast tussen oud en nieuw, tussen grootschaligheid en kleinschaligheid, intieme wijkjes bestraat met kinderkopjes en grootste Avenues omgeven door kolossen van wolkenkrabbers, dat is echt NYC! That’s the city I love! Het contrast met Gainesville in Florida kon niet groter zijn. Om het in Nederlandse termen uit te drukken: New York is Amsterdam, Gainesville is Emmer-Compascum. You get the picture.
Gainesville is een door boeren bevolkte plaats (Godzijdank zijn er daar nog zo’n 50.000 studenten om de boel levendig te houden), New York is een echte kosmopolitische wereldstad. Natuurlijk helpt het dat een groot deel van de New Yorkse bevolking van een ander werelddeel afkomstig is, met name uit Zuid-Amerika, Europa en Azië. Maar ook de native New Yorkers zijn wereldburgers, en hebben mijns insziens meer in het gemeen met de inwoners van andere wereldsteden als bijvoorbeeld Londen, dan met de rest van Amerika. It's really in a league of its own. Ze hebben misschien ook wel wat weg van Rotterdammers: kort van stof, niet lullen maar werken, lichtelijk arrogant, altijd modieus en altijd gehaast.
Goed, zo langzamerhand begint het erop te lijken dat ik uitgepraat ben. Ik laat jullie achter met een boel foto’s, allemaal gemaakt in Manhattan (als je op een foto klikt, krijg je de uitvergrote versie te zien... voor het geval je nog opzoek was naar een nieuwe bureaubladachtergrond). Zo kunnen jullie een beetje een beeld krijgen van de stedelijke diversiteit van New York waarover ik maar niet uitgepraat raak.
‘Till next time,

Ronald

























This is my house, this is my home. By "We were promissed jetpacks".