Waarde lezers,
vandaag heb ik het zomer semester (waar door mijn Amerikaanse medestudenten lieftallig naar gerefereerd wordt als "Summer School") afgerond.
In krap twee maanden tijd heb ik, terwijl het gros van de Pratt studenten tussen medio-mei en eind-augustus ofwel terug gaat naar hun plaats van herkomst ofwel in Brooklyn blijven en zich met andere zaken dan de studie bezig houden, vier vakken afgerond.
Daaronder waren drie keuzevakken. Jullie behoeven uiteraard geen herinnering dat de uitermate interessante keuzevakken die het Pratt Institute aanbiedt, de reden zijn geweest waarom ik deze school boven alle andere heb verkozen als het gaat om een masteropleiding in de stadsplanning.
Met baanbrekende, vernieuwende en innovatieve vakken zoals Urban Agriculture: design/build (het vak over stadslandbouw waar ik reeds over blogde), Shrinking Cities (krimpende steden) en Wetland & Waterfront Planning bevestigen de stadsplanners van het Pratt Institute hun reputatie als een progressieve en vooruitstrevende faculteit, en plaatsen zij de opleiding in de avant-garde van het planologisch onderwijs. Het zal niet lang meer duren, voordat andere scholen het voorbeeld van Pratt volgen, en ook gespecialiseerd onderwijs op het gebied van krimpende steden, stadslandbouw en waterfont planning zullen aanbieden.
Vandaag heb ik mijn paper afgerond die ik voor het vak Shrinking Cities (krimpende steden) heb geschreven. In dat vak stook ik van de huidige planningsproblematiek in Amerikaanse krimpende steden zoals Detroit flink wat op. Aangezien wij voor dat vak een paper moesten schrijven, greep ik die kans aan om eens te bezien hoe het met de krimp van bepaalde Nederlandse steden is gesteld. Zodoende produceerde ik in volkomen vlekkeloos Amerikaans Engels een paper over de problematiek die de krimpende steden in zuid-limburg kennen. Jullie kunnen hem hier lezen.
Uiteraard greep ik dit vak aan als een kans om meer te leren over krimpende steden, inclusief krimpende steden in Nederland. Ook schreef ik mijn paper over krimpende steden Nederland voor mijn docent. Die kerel is de autoriteit op het gebied van krimpende steden, en reist het hele land af om in krimpende steden advies te geven over beleidsgerelateerde zaken. Ik doe de beste man feitelijk een dienst door hem te informeren over de laatste stand van zaken in de krimpende steden van Nederland. Trans-atlantische kennisuitwisseling is iets wat ik ter harte neem. In feite heb ik zo de ultieme win-win situatie gecreëerd: ik leer wat en mijn docent leert wat, wat wil je nog meer?
Uiteraard had ik ook flink gewerkt aan mijn scriptie, het enige verplichte vak dat ik dit semester volgde.
In feite voltooi je je scriptie in twee semesters hier; in het eerste werk je aan je onderzoeksvoorstel, in het tweede doe je je feitelijke onderzoek. Na 2 maanden intensief bezig te zijn geweest, heb ik een solide onderzoeksvoorstel in elkaar geflanst. Meenig doordeweeks avondje heb ik aan dat voorstel gewerkt. Om nog maar te zwijgen over de vele uren die ik er in het weekend aan heb besteed. Een scriptie vergt continue aandacht. Elke dag schrijf je een iets, ook al is het maar een klein stukje. Vooral de eindsprint was intensief; ik heb afgelopen woensdag dan ook mijn definitieve voorstel ingeleverd na veel wijzigingen. Om kort af te zijn: ik schrijf mijn scriptie over de procesmatige aspecten van de vervoersplanologie, waarin ik mij hoofzakelijk richt op de wisselwerking tussen het verbieden van auto's uit nieuwe voetgangersgebieden enerzijds en de rol die diverse actoren spelen in dit proces anderzijds (alsmede hoe andere modaliteiten beinvloed worden door het verbannen van auto's uit nieuwe voetgangersgebeiden). Mijn case-study is 42nd street in Manhattan.
Aangezien je scriptie schrijven een voortdurend, slepend proces is (over processen gesproken!), zal ik hier continu aan blijven werken voordat ik formeel de draad weer op pak als eind augustus het herfst semester (Fall semester!) begint.
Maar eerst gun ik mezelf tien dagen rust. Een goede vriend van me, een alum van de Universiteit Utrecht die net als ik in het Fall semester van 2008 aan de University of Florida studeerde, komt hier langs (vanaf zaterdag de 23e). Tien dagen lang is mij de eer toebedeeld om alles wat New York zo geweldig maakt, te laten zien aan 'm. Musea, restaurants, kroegen, mijn studiegenoten, de Pratt campus, ik laat mijn gast alles zien! Bovendien gaan we een paar dagen naar Boston en naar Washington D.C., niet geheel ontoevallig mijn twee meest favoriete steden (buiten New York) in de Verenigde Staten. Jaja, zijn bezoek was voor mij een goede reden om deze twee steden weer eens aan te doen.
Never a dull moment.
Shrinking Cities in the Netherlands
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten