Waarde lezers,
vandaag was ik naar de hoofdstad des lands afgereisd.
Zoals altijd, was het wederom een waar genoegen om in het wonderschone Washington D.C. te zijn.
Zo ging ik onder meer in het witte huis bij Barack en Michelle Obama op de thee om over het debt ceiling te praten.
Mijn reisgenoot was (beter gezegd, is) Niels. Niels heeft net als ik in de herfst van 2008 aan de University of Florida gestudeerd als uitwisselingsstudent. De beste man is net als mij een echte Amerikagek/ Amerikaliefhebber. Het is dus niet verwonderlijk dat 'ie weer eens de o-zo opzienbarende oostkust van dit lieflijke land aan deed.
Wij checkden onder meer het Washington Monument; in feite een super-hoge monumentale naald.
Wel indrukwekkend. Hier onder staan wij beiden gefotografeerd bij het monument. Valt het jullie trouwens niet op dat ik altijd met een enorme grijns op de foto sta? Iets typisch Amerikaans, merkte mijn Hollandse reisgenoot op. Ik moet dan ook toegeven dat ik een groot fan ben van dit type fotohouding, waarbij de tanden joviaal getoond worden!
Ook gingen we even op bezoek bij Abraham Lincoln, die in het Lincoln Memorial woont. Die kerel is mijn grote held! Beslist 1 van de meest legendarische presidenten die de VS ooit hebben gehad.
Ook gingen we langs bij het Jefferson Memorial, een monument dat is opgericht voor Thomas Jefferson, een andere topper van een oud-president!
De zon die scheen volop vandaag. Het was hier in Washington dan ook maarliefst 36 graden! Schroeiend heet, zou je wel kunnen zeggen. Ik heb dan ook volop water gedronken. De hele dag door. Want uitdroging, enzo. Dat moet je toch wel zien te vermijden!
Deze naar mijn mening net iets te toeristische tour (om niet te zeggen: patriotistische tour) werd geconcludeerd met een bezoek aan het Congress, waar dezer dagen hard gedebatteerd word over het verhogen van de debt-ceiling van de V.S.
Tenslotte maakten we nog 'n wandeling door de wijk Georgetown, de meest bijzondere wijk in deze stad. Erg historisch. Het is dan ook mijn favoriete wijk in DC!
Oftewel, we kijken terug op een dagje productief sight seeing hier in DC. Het mooie is, dat er ons morgen nog zo'n dag wacht. Ik kan mijn geluk niet op!
zondag 31 juli 2011
maandag 25 juli 2011
Boston
ik was vandaag in Boston (in de staat Massachussetts) aangekomen.
ik bezocht Acorn street, de meest gefotografeerde straat van de VS
uiteraard was ik ook nog in Cambridge (een voorstad van Boston; tevens in de staat Massachussetts) te vinden, waar ik wat pils achterover sloeg.
Ik ben hier in totaal 3 dagen! Uiteraard veels te kort voor een geweldige stad zoals Boston! Ik hou van Boston. Het blijft absoluut 1 van mijn favoriete steden in de VS.
Binnekort een uitgebreid verslag!
ik bezocht Acorn street, de meest gefotografeerde straat van de VS
uiteraard was ik ook nog in Cambridge (een voorstad van Boston; tevens in de staat Massachussetts) te vinden, waar ik wat pils achterover sloeg.
Ik ben hier in totaal 3 dagen! Uiteraard veels te kort voor een geweldige stad zoals Boston! Ik hou van Boston. Het blijft absoluut 1 van mijn favoriete steden in de VS.
Binnekort een uitgebreid verslag!
vrijdag 22 juli 2011
Summer School is voorbij; 't zomer semester is ten einde.
Waarde lezers,
vandaag heb ik het zomer semester (waar door mijn Amerikaanse medestudenten lieftallig naar gerefereerd wordt als "Summer School") afgerond.
In krap twee maanden tijd heb ik, terwijl het gros van de Pratt studenten tussen medio-mei en eind-augustus ofwel terug gaat naar hun plaats van herkomst ofwel in Brooklyn blijven en zich met andere zaken dan de studie bezig houden, vier vakken afgerond.
Daaronder waren drie keuzevakken. Jullie behoeven uiteraard geen herinnering dat de uitermate interessante keuzevakken die het Pratt Institute aanbiedt, de reden zijn geweest waarom ik deze school boven alle andere heb verkozen als het gaat om een masteropleiding in de stadsplanning.
Met baanbrekende, vernieuwende en innovatieve vakken zoals Urban Agriculture: design/build (het vak over stadslandbouw waar ik reeds over blogde), Shrinking Cities (krimpende steden) en Wetland & Waterfront Planning bevestigen de stadsplanners van het Pratt Institute hun reputatie als een progressieve en vooruitstrevende faculteit, en plaatsen zij de opleiding in de avant-garde van het planologisch onderwijs. Het zal niet lang meer duren, voordat andere scholen het voorbeeld van Pratt volgen, en ook gespecialiseerd onderwijs op het gebied van krimpende steden, stadslandbouw en waterfont planning zullen aanbieden.
Vandaag heb ik mijn paper afgerond die ik voor het vak Shrinking Cities (krimpende steden) heb geschreven. In dat vak stook ik van de huidige planningsproblematiek in Amerikaanse krimpende steden zoals Detroit flink wat op. Aangezien wij voor dat vak een paper moesten schrijven, greep ik die kans aan om eens te bezien hoe het met de krimp van bepaalde Nederlandse steden is gesteld. Zodoende produceerde ik in volkomen vlekkeloos Amerikaans Engels een paper over de problematiek die de krimpende steden in zuid-limburg kennen. Jullie kunnen hem hier lezen.
Uiteraard greep ik dit vak aan als een kans om meer te leren over krimpende steden, inclusief krimpende steden in Nederland. Ook schreef ik mijn paper over krimpende steden Nederland voor mijn docent. Die kerel is de autoriteit op het gebied van krimpende steden, en reist het hele land af om in krimpende steden advies te geven over beleidsgerelateerde zaken. Ik doe de beste man feitelijk een dienst door hem te informeren over de laatste stand van zaken in de krimpende steden van Nederland. Trans-atlantische kennisuitwisseling is iets wat ik ter harte neem. In feite heb ik zo de ultieme win-win situatie gecreëerd: ik leer wat en mijn docent leert wat, wat wil je nog meer?
Uiteraard had ik ook flink gewerkt aan mijn scriptie, het enige verplichte vak dat ik dit semester volgde.
In feite voltooi je je scriptie in twee semesters hier; in het eerste werk je aan je onderzoeksvoorstel, in het tweede doe je je feitelijke onderzoek. Na 2 maanden intensief bezig te zijn geweest, heb ik een solide onderzoeksvoorstel in elkaar geflanst. Meenig doordeweeks avondje heb ik aan dat voorstel gewerkt. Om nog maar te zwijgen over de vele uren die ik er in het weekend aan heb besteed. Een scriptie vergt continue aandacht. Elke dag schrijf je een iets, ook al is het maar een klein stukje. Vooral de eindsprint was intensief; ik heb afgelopen woensdag dan ook mijn definitieve voorstel ingeleverd na veel wijzigingen. Om kort af te zijn: ik schrijf mijn scriptie over de procesmatige aspecten van de vervoersplanologie, waarin ik mij hoofzakelijk richt op de wisselwerking tussen het verbieden van auto's uit nieuwe voetgangersgebieden enerzijds en de rol die diverse actoren spelen in dit proces anderzijds (alsmede hoe andere modaliteiten beinvloed worden door het verbannen van auto's uit nieuwe voetgangersgebeiden). Mijn case-study is 42nd street in Manhattan.
Aangezien je scriptie schrijven een voortdurend, slepend proces is (over processen gesproken!), zal ik hier continu aan blijven werken voordat ik formeel de draad weer op pak als eind augustus het herfst semester (Fall semester!) begint.
Maar eerst gun ik mezelf tien dagen rust. Een goede vriend van me, een alum van de Universiteit Utrecht die net als ik in het Fall semester van 2008 aan de University of Florida studeerde, komt hier langs (vanaf zaterdag de 23e). Tien dagen lang is mij de eer toebedeeld om alles wat New York zo geweldig maakt, te laten zien aan 'm. Musea, restaurants, kroegen, mijn studiegenoten, de Pratt campus, ik laat mijn gast alles zien! Bovendien gaan we een paar dagen naar Boston en naar Washington D.C., niet geheel ontoevallig mijn twee meest favoriete steden (buiten New York) in de Verenigde Staten. Jaja, zijn bezoek was voor mij een goede reden om deze twee steden weer eens aan te doen.
Never a dull moment.
Shrinking Cities in the Netherlands
vandaag heb ik het zomer semester (waar door mijn Amerikaanse medestudenten lieftallig naar gerefereerd wordt als "Summer School") afgerond.
In krap twee maanden tijd heb ik, terwijl het gros van de Pratt studenten tussen medio-mei en eind-augustus ofwel terug gaat naar hun plaats van herkomst ofwel in Brooklyn blijven en zich met andere zaken dan de studie bezig houden, vier vakken afgerond.
Daaronder waren drie keuzevakken. Jullie behoeven uiteraard geen herinnering dat de uitermate interessante keuzevakken die het Pratt Institute aanbiedt, de reden zijn geweest waarom ik deze school boven alle andere heb verkozen als het gaat om een masteropleiding in de stadsplanning.
Met baanbrekende, vernieuwende en innovatieve vakken zoals Urban Agriculture: design/build (het vak over stadslandbouw waar ik reeds over blogde), Shrinking Cities (krimpende steden) en Wetland & Waterfront Planning bevestigen de stadsplanners van het Pratt Institute hun reputatie als een progressieve en vooruitstrevende faculteit, en plaatsen zij de opleiding in de avant-garde van het planologisch onderwijs. Het zal niet lang meer duren, voordat andere scholen het voorbeeld van Pratt volgen, en ook gespecialiseerd onderwijs op het gebied van krimpende steden, stadslandbouw en waterfont planning zullen aanbieden.
Vandaag heb ik mijn paper afgerond die ik voor het vak Shrinking Cities (krimpende steden) heb geschreven. In dat vak stook ik van de huidige planningsproblematiek in Amerikaanse krimpende steden zoals Detroit flink wat op. Aangezien wij voor dat vak een paper moesten schrijven, greep ik die kans aan om eens te bezien hoe het met de krimp van bepaalde Nederlandse steden is gesteld. Zodoende produceerde ik in volkomen vlekkeloos Amerikaans Engels een paper over de problematiek die de krimpende steden in zuid-limburg kennen. Jullie kunnen hem hier lezen.
Uiteraard greep ik dit vak aan als een kans om meer te leren over krimpende steden, inclusief krimpende steden in Nederland. Ook schreef ik mijn paper over krimpende steden Nederland voor mijn docent. Die kerel is de autoriteit op het gebied van krimpende steden, en reist het hele land af om in krimpende steden advies te geven over beleidsgerelateerde zaken. Ik doe de beste man feitelijk een dienst door hem te informeren over de laatste stand van zaken in de krimpende steden van Nederland. Trans-atlantische kennisuitwisseling is iets wat ik ter harte neem. In feite heb ik zo de ultieme win-win situatie gecreëerd: ik leer wat en mijn docent leert wat, wat wil je nog meer?
Uiteraard had ik ook flink gewerkt aan mijn scriptie, het enige verplichte vak dat ik dit semester volgde.
In feite voltooi je je scriptie in twee semesters hier; in het eerste werk je aan je onderzoeksvoorstel, in het tweede doe je je feitelijke onderzoek. Na 2 maanden intensief bezig te zijn geweest, heb ik een solide onderzoeksvoorstel in elkaar geflanst. Meenig doordeweeks avondje heb ik aan dat voorstel gewerkt. Om nog maar te zwijgen over de vele uren die ik er in het weekend aan heb besteed. Een scriptie vergt continue aandacht. Elke dag schrijf je een iets, ook al is het maar een klein stukje. Vooral de eindsprint was intensief; ik heb afgelopen woensdag dan ook mijn definitieve voorstel ingeleverd na veel wijzigingen. Om kort af te zijn: ik schrijf mijn scriptie over de procesmatige aspecten van de vervoersplanologie, waarin ik mij hoofzakelijk richt op de wisselwerking tussen het verbieden van auto's uit nieuwe voetgangersgebieden enerzijds en de rol die diverse actoren spelen in dit proces anderzijds (alsmede hoe andere modaliteiten beinvloed worden door het verbannen van auto's uit nieuwe voetgangersgebeiden). Mijn case-study is 42nd street in Manhattan.
Aangezien je scriptie schrijven een voortdurend, slepend proces is (over processen gesproken!), zal ik hier continu aan blijven werken voordat ik formeel de draad weer op pak als eind augustus het herfst semester (Fall semester!) begint.
Maar eerst gun ik mezelf tien dagen rust. Een goede vriend van me, een alum van de Universiteit Utrecht die net als ik in het Fall semester van 2008 aan de University of Florida studeerde, komt hier langs (vanaf zaterdag de 23e). Tien dagen lang is mij de eer toebedeeld om alles wat New York zo geweldig maakt, te laten zien aan 'm. Musea, restaurants, kroegen, mijn studiegenoten, de Pratt campus, ik laat mijn gast alles zien! Bovendien gaan we een paar dagen naar Boston en naar Washington D.C., niet geheel ontoevallig mijn twee meest favoriete steden (buiten New York) in de Verenigde Staten. Jaja, zijn bezoek was voor mij een goede reden om deze twee steden weer eens aan te doen.
Never a dull moment.
Shrinking Cities in the Netherlands
zondag 17 juli 2011
Laatste les: urban agriculture cocktail party
Waarde lezers,
afgelopen woensdag vond de laatste les plaats van een vak over stadslandbouw waarover ik de afgelopen tijd flink heb zitten bloggen. Het viel me zwaar, want ik heb erg genoten van dit vak. Naast de theoretische kennis van stadslandbouw, vondt ik vooral de vele tripjes naar allerlei greenroofs in de stad erg mooi. Een beetje net als sightseeing, alhoewel de bezoekjes aan alle greenroofs mij wel door een geheel andere, nieuwe lens naar New York hebben doen kijken.
Ons ontwerp voor een rooftop farm in de Lower East Side was na 10 weken voltooid. De docente nodigde ons uit om bij haar thuis te presenteren, in d'r achtertuin. (bijna) Iedereen nam een smakelijk gerecht mee (uiteraard gemaakt van biologisch voedsel); de docente zorgde voor de drank (een taak die ze bijzonder goed heeft uitgevoerd, er waren behoorlijk wat flessen kwalitatief superieure wijn in huis). Het feit dat onze docente alle studenten had uitgenodigd om bij haar thuis te presenteren (in een uiterst informele sfeer), spreekt boekdelen over de Amerikaanse gastvrijheid. Ik sta er nog steeds van te kijken dat onze docente een ware cocktail party had georganiseerd, waar wij onze ontwerpen presenteerden. Wel weer eens wat anders dan een droge presentatie geven op de uni, maar blijkbaar niet geheel ongebruikelijk in Brooklyn!
Er waren een groot aantal planners, landschapsarchitecten, en ecologen uitgenodigd. En specialisten op het gebied van green rooftop design. Alsmede de stadslandbouwers die we de afgelopen weken hadden bezocht. Wij presenteerden ons ontwerp zodoende aan een breed en zeer belangstellend publiek van stadslandbouwers.
Zie hier ons presentation board (presentatie poster), die ik samen met mijn partner heb gemaakt.
Na enige tijd begon het te regenen, en zetten wij het feest binnenshuis voort.
Tot diep in de avond werd er gepraat, gelachen, gedronken en werden er nieuwe vriendschappen gevormd. Ook leerde ik een stel professionals kennen met wie ik wellicht in de toekomst nog zal samenwerken aangezien zij zelf bezig zijn met het aanleggen en plannen van hun eigen stadslandbouw project. Een geslaagde avond!
afgelopen woensdag vond de laatste les plaats van een vak over stadslandbouw waarover ik de afgelopen tijd flink heb zitten bloggen. Het viel me zwaar, want ik heb erg genoten van dit vak. Naast de theoretische kennis van stadslandbouw, vondt ik vooral de vele tripjes naar allerlei greenroofs in de stad erg mooi. Een beetje net als sightseeing, alhoewel de bezoekjes aan alle greenroofs mij wel door een geheel andere, nieuwe lens naar New York hebben doen kijken.
Ons ontwerp voor een rooftop farm in de Lower East Side was na 10 weken voltooid. De docente nodigde ons uit om bij haar thuis te presenteren, in d'r achtertuin. (bijna) Iedereen nam een smakelijk gerecht mee (uiteraard gemaakt van biologisch voedsel); de docente zorgde voor de drank (een taak die ze bijzonder goed heeft uitgevoerd, er waren behoorlijk wat flessen kwalitatief superieure wijn in huis). Het feit dat onze docente alle studenten had uitgenodigd om bij haar thuis te presenteren (in een uiterst informele sfeer), spreekt boekdelen over de Amerikaanse gastvrijheid. Ik sta er nog steeds van te kijken dat onze docente een ware cocktail party had georganiseerd, waar wij onze ontwerpen presenteerden. Wel weer eens wat anders dan een droge presentatie geven op de uni, maar blijkbaar niet geheel ongebruikelijk in Brooklyn!
Er waren een groot aantal planners, landschapsarchitecten, en ecologen uitgenodigd. En specialisten op het gebied van green rooftop design. Alsmede de stadslandbouwers die we de afgelopen weken hadden bezocht. Wij presenteerden ons ontwerp zodoende aan een breed en zeer belangstellend publiek van stadslandbouwers.
Zie hier ons presentation board (presentatie poster), die ik samen met mijn partner heb gemaakt.
Na enige tijd begon het te regenen, en zetten wij het feest binnenshuis voort.
Tot diep in de avond werd er gepraat, gelachen, gedronken en werden er nieuwe vriendschappen gevormd. Ook leerde ik een stel professionals kennen met wie ik wellicht in de toekomst nog zal samenwerken aangezien zij zelf bezig zijn met het aanleggen en plannen van hun eigen stadslandbouw project. Een geslaagde avond!
woensdag 13 juli 2011
urban agriculture: rooftop design
We hebben, na maanden lang (oke, na krap 2 maanden) eindelijk ons ontwerp voor de rooftop farm in de lower east side voltooid.
Ons uitgekiende water management systeem vangt het regenwater op van een nabijgelegen dak, en geleid het vervolgens via een aantal regenpijpen naar een glazen cistern, oftewel regenbak. Vanaf hier valt het water over een groene, met mos bedekte muur in een lineaire water detention facility oftewel een wateropslag. In deze wateropslag worden er gewassen gekweekt op het water (want de technologie staat dit toe) en zwemmen er tilapia's. Aangezien het e.e.a. nogal verwarrend klinkt, raad ik je aan op de foto hieronder te klikken voor een visuele toelichting.
Ons uitgekiende water management systeem vangt het regenwater op van een nabijgelegen dak, en geleid het vervolgens via een aantal regenpijpen naar een glazen cistern, oftewel regenbak. Vanaf hier valt het water over een groene, met mos bedekte muur in een lineaire water detention facility oftewel een wateropslag. In deze wateropslag worden er gewassen gekweekt op het water (want de technologie staat dit toe) en zwemmen er tilapia's. Aangezien het e.e.a. nogal verwarrend klinkt, raad ik je aan op de foto hieronder te klikken voor een visuele toelichting.
vrijdag 8 juli 2011
We hebben de headlines wederom gehaald
Het green design magazine "Inhabitat" berichtte vandaag over het werk dat mijn klasgenoten en ik doen, in ons design project waarbij wij een rooftop farm ontwerpen.
Mijn werk, en dat van mijn studiegenoten, alsmede een toelichting op het project lees je op de website van toonaangevend magazine Inhabitat
Best iets om trots op de zijn!
Mijn werk, en dat van mijn studiegenoten, alsmede een toelichting op het project lees je op de website van toonaangevend magazine Inhabitat
Best iets om trots op de zijn!
Slippery Slope Farms
Woensdag waren wij op bezoek bij Slippery Slope Farms.
Via sub-irrigatietechniek worden daar de planten en gewassen van water voorzien.
Oftewel: er wordt een soort van waterbasin gecreëerd in de plantenbak, onder de aarde. In geperforeerde plastic containers slaat men dan water op, zodat de wortels van de gewassen door de aarde heen hun water uit deze containers kunnen halen.
Het is de meest efficiënte vorm van irrigatie die er bestaat.
Deze kleine rooftop farm is vrijwel geheel het werk van een hobbyist, die toevallig erg goed is in het kenbaar maken van haar activiteiten. Ik heb, eerlijk gezegd, wel eens wat grootschaligere en professionelere rooftop farms gezien. Desalniettemin waardeer ik ons bezoek aan deze rooftop farm, het toont aan dat het ook iets is wat gewone mensen kunnen doen. Je hoeft er geen beroeps stadslandbouwer voor te zijn.
Terloops vondt ik nog een passion flower op het dak van onze hobbyist. Ook genoot ik er even van het uitzicht dat we hadden vanaf haar dak. Al met al geen foute locatie om je veldwerk te doen!
Via sub-irrigatietechniek worden daar de planten en gewassen van water voorzien.
Oftewel: er wordt een soort van waterbasin gecreëerd in de plantenbak, onder de aarde. In geperforeerde plastic containers slaat men dan water op, zodat de wortels van de gewassen door de aarde heen hun water uit deze containers kunnen halen.
Het is de meest efficiënte vorm van irrigatie die er bestaat.
Deze kleine rooftop farm is vrijwel geheel het werk van een hobbyist, die toevallig erg goed is in het kenbaar maken van haar activiteiten. Ik heb, eerlijk gezegd, wel eens wat grootschaligere en professionelere rooftop farms gezien. Desalniettemin waardeer ik ons bezoek aan deze rooftop farm, het toont aan dat het ook iets is wat gewone mensen kunnen doen. Je hoeft er geen beroeps stadslandbouwer voor te zijn.
Terloops vondt ik nog een passion flower op het dak van onze hobbyist. Ook genoot ik er even van het uitzicht dat we hadden vanaf haar dak. Al met al geen foute locatie om je veldwerk te doen!
zondag 3 juli 2011
portfolio gereed
waarde lezers,
zojuist heb ik een portfolio gemaakt, waarin ik het beste van mijn werk toon.
Een portfolio is een verzameling van grafisch werk, wat je typisch deelt met mensen die geïnteresseerd zijn in wat je zoal hebt gedaan in je ontwerp-carrière. Het is een soort CV voor mensen in de creatieve sector.
Jullie kunnen mijn portfolio online bekijken.
Momenteel ben ik een lijst aan het samenstellen van ontwerpfirma's naar wie ik binnekort mijn portfolio digitaal zal opsturen, vergezeld van een motivatiebrief.
Nu ik over zes maanden ga afstuderen, wordt het eens tijd dat ik m'n voet tussen de deur ga krijgen!
Portfolio Ronald Woudstra
zojuist heb ik een portfolio gemaakt, waarin ik het beste van mijn werk toon.
Een portfolio is een verzameling van grafisch werk, wat je typisch deelt met mensen die geïnteresseerd zijn in wat je zoal hebt gedaan in je ontwerp-carrière. Het is een soort CV voor mensen in de creatieve sector.
Jullie kunnen mijn portfolio online bekijken.
Momenteel ben ik een lijst aan het samenstellen van ontwerpfirma's naar wie ik binnekort mijn portfolio digitaal zal opsturen, vergezeld van een motivatiebrief.
Nu ik over zes maanden ga afstuderen, wordt het eens tijd dat ik m'n voet tussen de deur ga krijgen!
Portfolio Ronald Woudstra
Abonneren op:
Posts (Atom)